Metoda energetyczna: Różnice pomiędzy wersjami

'''Metoda energetyczna''' ({{ang. ''"|Radiosity"''}}) -– metoda wykorzystywana w [[grafika komputerowa|grafice komputerowej]] do wyznaczenia [[oświetlenie globalne|globalnego rozkładu oświetlenia]] [[Grafika 3D|scen trójwymiarowych]]. [[Algorytm]] wywodzi się z efektów badań nad promieniowaniem cieplnym, w dziedzinie grafiki komputerowej po raz pierwszy pojawił się w 1984, w pracy naukowców z amerykańskiego [[Cornell University]].

Radiosity wyznacza globalny rozkład natężenia światła uwzględniając pochłonięcia i odbicia światła jakie mają miejsce na '''wszystkich''' powierzchniach znajdujących się na scenie. Czyli modeluje prawie dokładnie to samo, co obserwujemyobserwuje się w rzeczywistym świecie, gdzie każda powierzchnia pochłania światło, ale także część odbija.

Radiosity uwzględnia wyłącznie odbicia rozproszone, tj. intensywność światła odbitego jest niezależna od kierunku - dzięki temu uzyskane wyniki są '''niezależne od położenia obserwatora''', co pozwala na wielokrotną, dowolną wizualizację sceny '''bez ponawiania obliczeń'''.

W metodzie energetycznej obiekty składające się na trójwymiarową scenę podlegają rozkładowi na skończoną liczbę tzw. ''płatów'', elementarnych powierzchni (prostokątów lub trójkątów). Sposób podziału determinuje jakość obrazu, z kolei od ilości płatów zależy czas obliczeń.

Dla '''każdej''' pary płatów określany jest współczynnik sprzężenia optycznego, który informuje ile energii świetlnej może zostać przekazane z jednego płata do drugiego. Jest to najtrudniejszy pod względem [[algorytm]]icznym i najbardziej czasochłonny etap. Jednocześnie, ze względu na błędy numeryczne, mogą występować "przecieki" światła na połączeniach płatów.