Wersja z 10:02, 20 lis 2015 edytuj AndrzeiBOT (dyskusja \| edycje) Boty 391 617 edycji m Ministerstwo Spraw Zagranicznych przy użyciu AWB ← poprzednia edycja		Wersja z 10:33, 20 lis 2015 edytuj anuluj edycję Andrzei111 (dyskusja \| edycje) Redaktorzy, Administratorzy 168 056 edycji m drobne redakcyjne następna edycja →
Linia 2: \| polityk = Bernardo Tanucci \| grafika = [[Plik:Tanucci Bernardo 01.jpg\|180px]] \| opis grafiki = \| data urodzenia = 1698 \| miejsce urodzenia = [[Stia]] Linia 17: \| quote = }} [[Plik:Tanucci.jpg\|thumb\|200-px~~\|right~~\|Bernardo Tanucci]] '''Bernardo Tanucci''' (ur. 1698, zm. 1783) – minister w [[Królestwo Neapolu\|Królestwie Neapolu]], zwolennik idei jakie niosło ze sobą [[Oświecenie (epoka)\|Oświecenie]]. [[Karol III Hiszpański]], władający Neapolem w latach [[1735]]-[[1759]] bardzo wysoko go cenił. Tanucci przyszedł na świat w biednej rodzinie w [[Stia]], nieopodal [[Arezzo]] ([[Toskania]]). Wykształcenie odebrał na uniwersytecie w mieście [[Piza]], gdzie od roku [[1725]] miał posadę profesora prawa. Gdy [[Karol III Hiszpański]], wtedy jeszcze tylko książę Parmy Carlo podążał przez Toskanię na południe by podbić [[Królestwo Neapolu]], książę Toskanii ([[Wielkie Księstwo Toskanii]]) [[Kosma III Medyceusz\|Cosimo III de' Medici]] , namówił go by zabrał Tanucciego z sobą. W [[Neapol]]u Karol mianował Tanucciego pierwszym doradcą Królestwa, naczelnikiem Poczty, ministrem sprawiedliwości ([[1752]]), ~~[[Ministerstwo~~spraw ~~Spraw Zagranicznych\|MSZ]]~~zagranicznych (w [[1754]]), a w końcu markizem i pierwszym ministrem. Tanucci walczył przeciwko mieszaniu się kleru w sprawy państwa i przeciw feudalnym przywilejom papiestwa i arystokracji Neapolu i Sycylii. Wprowadzony został typowy [[absolutyzm oświecony]]. W sprawach międzynarodowych Tanucci utrzymywał swój kraj z dala od wojen i awantur. W roku [[1742]] brytyjska flota pomogła mu utrzymać neutralność wód neapolitańskich, mimo iż trwała wówczas [[wojna o sukcesję austriacką]] ([[1740]]-[[1748]]). Zniesiono średniowieczne [[Martwa ręka\|prawo martwej ręki]] w dobrach kościelnych, jak również średniowieczny status Neapolu jako wasala papiestwa. W roku 1767 wypędził z kraju [[Jezuici\|jezuitów]]. O jego działalności i charakterze wiadomo dziś dzięki relacjom i badaniom takich osób jak: [[Gaetano Filangeri]] (1752-1788, neapolitański uczony i prawnik) , [[Federigo Sclopis]] (urodzony w [[Turyn]]ie polityk, 1798-1878), [[Pietro Colletta]] ([[Neapol]] 1775 -– [[Florencja]] 1831, historyk i statystyk)i [[Marco Lastri]] (1731-1811). [[Leopoldo de Gregorio, markiz Esquilache]] (1741-1785), który potem podążył za królem Karolem do [[Madryt]]u, należał do grupy reformatorów skupionych wokół Tanucciego. Reformy Tanucciego próbowali potem kontynuować [[Giuseppe Beccadelli di Bologna, markiz della Sambuca]] (1726-1813) i [[Domenico Caracciolo]], markiz di Villamaina (1715-1789) == Linki zewnętrzne == Linia 36: == Bibliografia == * [[Emanuel Rostworowski]], ''Historia powszechna -– wiek XVIII'',Warszawa 1984 PWN, s. 530, 713, 719, 729-735, 775, 865. {{Kontrola autorytatywna}}

Bernardo Tanucci: Różnice pomiędzy wersjami