Nowy Dwór (Wrocław): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Zbimat (dyskusja | edycje)
m →‎Osiedle: link wew.
Linia 53:
 
==Osiedle==
W pierwszej połowie 1938 roku w Maria Höfchen rozpoczęto budowę osiedla wspólnotowego (Gemeinschaftssiedlung), przeznaczonego głównie dla pracowników pobliskiej fabryki pociągówtaboru iszynowego wagonów[[Bombardier Transportation Polska|Linke-Hofmann- Werke]] A.G. Projekt przewidywał duży, a nawet „największy w Breslau od czasu dojścia Hitlera do władzy” kompleks mieszkaniowy w wolnostojącej i szeregowej, dwu-i trzypiętrowej zabudowie, z dostępem do niewielkich ogródków. Ogółem miało powstać ok. 2500 mieszkań dla 10 000 osób. Na potrzeby planowanej wojny w projekcie uwzględniono piwnice przeciwlotnicze oraz strychy ze wzmocnionymi drzwiami. Oprócz domów mieszkalnych przewidywano także budowę kościoła (dla dwóch wyznań), kino, budynek dla miejscowej administracji, policji i poczty, sklepy, garaże samochodowe, ośrodek dla Hitlerjugend oraz dom wspólnotowy. Pod względem ideowym projekt osiedla odwoływał się do idei utworzenia (czy odtworzenia) społecznej atmosfery „wiejskiej wspólnoty”, charakterystycznej dla społeczeństw tradycyjnych. Mieszkańcy tworzyliby homogeniczną grupę, emocjonalnie związaną z miejscem i współmieszkańcami. Miała ona stanowić antytezę społeczności miejskiej - zatomizowanej, wyobcowanej i anonimowej. Ideę tę narodowi socjaliści zaadaptowali na użytek własnych celów. O wyborze mieszkańców decydował „światopogląd wszystkich członków rodziny, czystość rasowa i wiarygodność polityczna”. Budowę osiedla zrealizowano tylko w części: przerwał ją wybuch i koniec wojny. W lutym 1945 roku, po nakazie przymusowej ewakuacji ludności, osiedle opustoszało niemal całkowicie<ref>Albert Miściorak,'' Krajobraz kulturowy wrocławskiego osiedla Nowy Dwór'', „Studia Etnologiczne i Antropologiczne”. T. 13: ''Obszary kulturowe współczesnego miasta — funkcje i pogranicza''. Red. G. Odoj, M. Szalbot, Katowice 2013, s. 32–46. </ref>.
 
W drugiej połowie lat 70. XX w. w części zachodniej (gdzie przedtem znajdowały się pola) rozpoczęto budowę osiedla bloków z [[wielka płyta|wielkiej płyty]]. Wybudowane bloki mają typowo trzy, cztery, siedem lub dziesięć pięter, między nimi znajdują się boiska, place zabaw oraz tereny zielone. Na południowym krańcu osiedla znajdują się dwa 15-piętrowe wieżowce.