Choroba Heinego-Medina: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Szczepienia: link do "iniekcja" |
Siergiej89 (dyskusja | edycje) |
||
Linia 92:
Obecnie stosuje się dwie szczepionki, są to:
* '''szczepionka [[Jonas Salk|Salka]]''' (w literaturze anglosaskiej '''IPV''' – '''I'''nactivated '''P'''oliovirus '''V'''accine) – zawiera zabite wirusy podawane pozajelitowo ([[zastrzyk|iniekcja]]). Wywołuje tylko odpowiedź ogólnoustrojową, wirusy nie kolonizują nabłonka jelit i nie pobudzają produkcji odpowiedniej [[przeciwciało|Ig]] A.
* '''szczepionka [[Albert Sabin|Sabina]]''' (w literaturze anglosaskiej '''OPV''' – '''O'''ral '''P'''oliovirus '''V'''accine, w zależności od ilości typów wirusa (I, II lub III) rozróżnia się: '''mOPV''' – '''m'''onovalent OPV lub tOPV – '''t'''rivalent OPV)- jest to szczepionka zawierająca żywe, atenuowane wirusy. Jest podawana doustnie. Jej zaletą jest łatwiejsze podanie, co umożliwia skuteczniejsze [[szczepionka|szczepienia]] masowe (zwłaszcza w krajach rozwijających się, gdzie jest to choroba najczęstsza (ognisko [[endemia|endemiczne]] w [[Indie|Indiach]], [[Pakistan]]ie i [[Nigeria|Nigerii]]), a brakuje wykwalifikowanego personelu medycznego). Kolejna przewaga nad szczepionką Salka to wywołanie odporności nie tylko ogólnej, w wyniku przenikania wirusów do krwi, ale i miejscowej, którą stymuluje namnażanie się wirusa w [[enterocyt]]ach. Wirus atenuowany zakaża ponadto osoby nieszczepione na drodze fekalo-oralnej. Ze względu na znacznie większą ilość szczepionych niż chorych teoretycznie szczep atenuowany powinien wypierać ze środowiska szczep dziki. Jej wadą jest możliwość rewersji do formy o pełnej wirulencji w czasie replikacji w enterocycie. Zachorowania poszczepienne zdarzają się jednak rzadko (3,8 przypadków na 10 milionów dawek).
| |||