Deutero-Izajasz: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Cojan (dyskusja | edycje)
poprawa linków
Drobne redakcyjne.
Linia 1:
'''Deutero-Izajasz''' – od końca [[XVIII wiek|XVIII w.]] umowne określenie anonimowego, nietożsamego z [[Izajasz|Izajaszem]] autora rozdziałów 40 - 55 [[Biblia|biblijnej]] [[Księga Izajasza|Księgi Izajasza]].
 
Tło rozdziałów 40 - 55 jest zupełnie odmienne od tła rozdziałów 1 - 39 Księgi Izajasza, albowiem jest późniejsze od tych ostatnich o około 150 lat. Rozdziały te dotyczą ostatnich lat [[niewola babilońska|niewoli babilońskiej]] i ukazują atmosferę uprowadzonego ludu [[Starożytny Izrael|Izraela]], a Autor-[[prorok]] informuje o zbliżającym się wyzwoleniu, podkreślając przy tym, że głównym wrogiem Izraelitów nie jest już [[Asyria]], a [[Babilonia]]. Deutero-Izajasz wspomina również o [[Cyrus II Wielki|Cyrusie II]], którym posłuży się [[Jahwe]] w celu pogromu Babilonii (Iz 44,28; 45,1). Zdaniem biblistów wprawdzie możliwe jest, że Proto-Izajasz (Izajasz "właściwy", w odróżnieniu od Deutero- oraz [[Trito-Izajasz]]a) mógł głosić proroctwa dotyczące przyszłej niewoli babilońskiej i wyswobodzenia Żydów z niej, ale mało prawdopodobne jest, by napisał on w szczegółowej wizji [[przyszłość|przyszłości]] aż tyle rozdziałów Księgi. Próba pocieszenia narodu żydowskiego, zawarta w Iz 40,1n, nie miałaby większego sensu, bowiem naród żydowski podczas życia Proto-Izajasza był niepodległy i nic nie wskazywało na utratę niepodległości, tak więc wersety 1-2 rozdziału 40 spełniałyby odwrotną funkcję niż założona przez proroka, byłyby bowiem nie pocieszeniem, a groźbą.
 
Te fakty wskazują, iż autorem rozdziałów 40 - 55 Księgi Izajasza był żyjący w niewoli anonimowy prorok (niewykluczone, iż miał na imię [[Izajasz (imię)|Izajasz]]), który pochodził z kręgu uczniów ''szkoły'' Proto-Izajasza (Iz 8,16n) i kontynuował jego idee, żywe w narodzie izraelskim po jego śmierci. Anonimowość ta wynikała ze względów [[bezpieczeństwo|bezpieczeństwa]], między innymi ze względu na niepochlebne Babilonii treści (m.in. Iz 47 - [[satyra]] na [[Babilon]]) oraz okazywanie sympatii do jej wrogów.