Inkwizycja papieska w Hiszpanii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Inkwizycja aragońska w XIV–XV wieku: drobne redakcyjne, lit. |
m drobne techniczne |
||
Linia 14:
W kwietniu 1238 Grzegorz IX powierzył prowadzenie śledztw inkwizycyjnych w Aragonii i Nawarze [[Dominikanie|dominikanom]] i [[Franciszkanie|franciszkanom]], stąd tę datę można traktować jako właściwy moment wprowadzenia do Hiszpanii papieskiej inkwizycji<ref>Lea, II, s. 166.</ref>. Na synodzie w Tarragonie w 1242 dopracowano normy proceduralne nowo utworzonego trybunału<ref>Lea, II, s. 167.</ref>. Jego działalność napotkała na opór heretyków. W 1242 inkwizytor Ponce de Blanes został otruty w czasie prowadzenia ponownego śledztwa w wicehrabstwie Castelbò, a w 1260 heretycy zabili inkwizytora Bernarda Travesser<ref>Smith, s. 101; Lea, II, s. 167; [http://www.newadvent.org/cathen/08026a.htm The Catholic Encyclopedia] [dostęp 13 października 2011].</ref> Zdecydowanego poparcia inkwizycji udzielił jednak król [[Jakub I Zdobywca]]. Bulle papieża [[Innocenty IV|Innocentego IV]] z 1248 i 1254 stanowiły, że funkcje papieskich inkwizytorów w Aragonii będą pełnić wyłącznie dominikanie, odsuwając od tego zadania franciszkanów. Okres formowania się stałych struktur inkwizycji papieskiej w Aragonii zamyka decyzja papieża [[Urban IV|Urbana IV]] z 1262 o powierzeniu [[prowincjał]]owi hiszpańskiej prowincji dominikanów prawa mianowania i odwoływania inkwizytorów (nie więcej niż dwóch) na terenie królestwa Aragonii<ref>Lea, II, s. 168; Smith, s. 206; Llorente, s. 72-73.</ref>.
W latach 50. i 60. XIII wieku dominikańscy inkwizytorzy prowadzili zakończone sukcesem śledztwa przeciwko katarom głównie w diecezji Urgel<ref>Lea, II, s. 169; Smith, s. 104-124, 204.</ref>. W ich wyniku potwierdzono, że wielu miejscowych feudałów w przeszłości wspierało heretyków. Potępieni pośmiertnie zostali m.in. hrabia Urgel Ramon (11 stycznia 1258), lord Conflent Ponc de Vernet (1260), wicehrabia Pierre z Fenouillet (1262) oraz wicehrabia Castelbò Arnold i jego córka Ermessenda (1269); ich zwłoki zostały ekshumowane<ref>Lea, II, s. 169; Smith, s. 105, 111-112; 209; Llorente, s. 72-74.</ref>. Katarzy najwyraźniej nadal byli zdolni stawiać opór, gdyż w 1277 inkwizytor Pere de Cadireta został ukamienowany w Urgel, aczkolwiek okoliczności tego zabójstwa nie są zbyt dobrze znane<ref>Lea, II, s. 169; Smith, s. 209; Llorente, s. 76.</ref>. Prawdopodobnie jednak inkwizycji jeszcze w XIII wieku udało się wyeliminować wpływy kataryzmu w Aragonii, gdyż poza epizodem z 1277 nic więcej nie wiadomo o działalności inkwizycji czy aktywności heretyków w Aragonii w ciągu ostatnich trzech dziesięcioleci XIII wieku<ref>Por. Lea, II, s. 169-170.</ref>. Wzmianki dokumentacyjne z 1284 i 1298 wskazują jednak na stałą obsadę urzędu inkwizytorskiego w Aragonii<ref>Jaume de Puig i Oliver: [http://www.raco.cat/index.php/ArxiuTextos/article/viewFile/202647/270973 ''El pagament dels Inquisidors a la Corona d’Aragódurant els segles XIII i XIV''] [dostęp 13 października 2011].</ref>.
== Inkwizycja aragońska w XIV–XV wieku ==
| |||