Zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa: Różnice pomiędzy wersjami

Patogeneza ZZSK, jak dotąd, nie została dokładnie wyjaśniona. Wiadomo, że we wczesnej fazie choroby proces zapalny zogniskowany jest w przyczepach ścięgnistych, gdzie powstaje [[ziarnina]]. W miejscach zmienionych chorobowo szybko dochodzi do odkładania się soli wapnia, a w konsekwencji do kostnienia. Kostnienie pierścieni włóknistych, stawów międzykręgowych i więzadeł kręgosłupa prowadzi do jego zesztywnienia. Tworzą się wówczas mostki kostne stanowiące połączenia sąsiednich kręgów – początkowo w odcinku lędźwiowym, następnie stopniowo w piersiowym) zwane sydesmofitami. W wyniku zmian chorobowych przy ZZSK kręgosłup przybiera wygląd kija bambusowego, a w trzonach kręgów następuje zanik kostny. Stan zapalny toczy się także w [[stawy biodrowe|stawach biodrowych]], w samych kościach, w [[okostna|okostnej]], w [[Ścięgno|ścięgnach]] w miejscu ich przyczepu do kości (głównie w [[ścięgno Achillesa|ścięgnie Achillesa]]) oraz w tkankach okołostawowych. Obserwuje się również zmiany w mięśniach, których bóle powodują odruchowy, skurcz o charakterze obronnym, z czasem utrwalający się. Ostatecznie następuje [[dysfonia mięśni]] (zanik), głównie przykręgosłupowych i obręczy kończyny górnej. Wizualnym objawem tych wszystkich procesów w przebiegu schorzenia jest charakterystyczna przy ZZSK tzw. sylwetka narciarza, którą chorzy przyjmują dla utrzymania równowagi