Abrewiatura: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m popr
Linia 7:
W starożytności powstał pierwszy system [[stenografia|stenografii]] – [[noty tyrońskie]], będące najbardziej radykalnym sposobem skracania wyrazów. W dziełach prawniczych na oznaczenie najczęściej powtarzających się terminów stosowano kontrakcje – [[notae iuris]]. Noty tyrońskie były stosowane prawdopodobnie już od [[II wiek|II w. n.e.]], natomiast w 438 cesarz [[Teodozjusz II (cesarz bizantyński)|Teodozjusz II]] zabronił ich używania.
 
Wyżej wymienione sposoby skracania wyrazów stały się źródłami systemu abrewiacji, jaki rozwinął się w [[średniowiecze|wiekach średnich]]. Przed [[renesans karoliński|reformą karolińską]], która zredukowała i ujednoliciła symbole abrewiacyjne, różne szkoły pisarskie używały własnych sposobów skracania. System wypracowany za czasów [[Karol Wielki|Karola Wielkiego]] obowiązywała do XIII w. Wraz z upowszechnieniem się [[pismo|pisma]] w XIV-XV w., abrewiacje rozmnożyły się. To zjawisko szczególnie miało miejsce w rękopisach filozoficznych i prawniczych rękopisach, co utrudniało ich lekturę. Powtórnie system abrewiacji został zredukowany w czasach [[Oświecenie (epoka)|oświecenia]]<ref name="EWOK">{{Cytuj książkę | autor = [[Aleksander Birkenmajer]] | tytuł = [[Encyklopedia wiedzy o książce]] | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich | data = 1971 | strony = 8}}</ref>.
 
; Rodzaje abrewiatur