Klemens Krzyżagórski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Klemens Krzyżagórski''' (ur. 1 października [[1930]] w [[Zduny|Zdunach]], zm. [[18 marca]] [[2013]] w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski publicysta i dziennikarz. Założyciel i pierwszy pierwszy prezes [[Stowarzyszenie Dziennikarzy PRL | Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL]] w latach [[1982]] - [[1987]]1982–1987{{r|ZP}}, przewodniczący komisji problemowej [[Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego|PRON]] w [[1982]] roku<ref>Dziennik Polski, r. XXXVIII, nr 223 (11807), Kraków 20 grudnia 1982 roku, s. 1.</ref>, członek Rady Krajowej [[Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego|PRON]] w [[1983]] roku <ref>Trybuna Robotnicza, nr 109 (12961), 10 maja 1983 roku, s. 6.</ref>.

W latach 1949–1951 studiował na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym i w Międzywydziałowym Studium Dziennikarskim [[Akademia Nauk Politycznych w Warszawie|Akademii Nauk Politycznych w Warszawie]]. W latach 1951–1957 był współpracownikiem dziennika „[[Gazeta Robotnicza]]”, w latach 1956–1957 tygodnika „[[Nowe Sygnały]]”, latach 1959–1960 miesięcznika „[[Odra (miesięcznik)|Odra]]”, a w latach 1961–1964 ponownie „Gazety Robotniczej”. W 1965 został kierownikiem redakcji programów artystycznych [[TVPTVP3 Wrocław|Telewizji Wrocław]], od 1967 do 1972 był redaktorem naczelnym ''[[Odra (miesięcznik)|Odry]]''„Odry”, w latach 1972-19731972–1973 współpracował z ''„[[Polityka (tygodnik)|Polityką]]''”. od 1974 do 1979 kierował białostockim miesięcznikiem ''„[[Kontrasty'']]”, w którym był uważany za "mecenasa"„mecenasa” młodych reporterów. W latach 1975-1978 był także wiceprezesem Klubu Reportażu [[Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich|Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich]] (SDP). Od 1979 do grudnia 1981 kierował działem literatury faktu i socjologii kultury ''Miesięcznika Literackiego.

W listopadzie 1980 został przewodniczącym Komisji Interwencyjnej SPD, a w marcu 1981 redaktorem naczelnym pisma SPD ''Prasa„Prasa Polska''Polska” (tę drugą funkcję pełnił do 1985). Po ogłoszeniu stanu wojennego poparł władze komunistyczne i został w marcu 1982 prezesem nowo powstałego Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (do 1987){{r|ZP}}. Był także członkiem Narodowej Rady Kultury (1982-1990) i Rady Prasowej przy Prezesie Rady Ministrów (1984-1989). W 1982 kierował działem socjologii kultury tygodnika ''„[[Tu i Teraz (tygodnik)|Tu i Teraz]]''”. W 1985 został redaktorem naczelnym warszawskiej ''„[[Kultura (1963-19811963–1981)|Kultury]]''”, od 1987 do stycznia 1990 kierował miesięcznikiem ''„[[Literatura'' (miesięcznik)|Literatura]]”.

<ref name="ZP">''Dziennikarze (1981 - 19901981–1990)'', ZigniewZbigniew Bajka, w: ''Komunikowanie masowe w Polsce. Lata osiemdziesiąte'', Zeszyty„Zeszyty PrasoznawczePrasoznawcze” 1991, nr 1–2, s. 149: ''20 marca 1982 ogłoszono decyzję prezydenta Warszawy gen. Mieczysława Dębickiego o rozwiązaniu SDP. Tego samego dnia, nie czekając na jej uprawomocnienie, "grupa„grupa inicjatywna"inicjatywna” dziennikarzy z różnych miast, wyselekcjonowana przez władze stanu wojennego, wystąpiła o rejestrację organizacji o nazwie Stowarzyszenie Dziennikarzy PRL (pierwszym prezesem został Klemens Krzyżagórski)''.</ref>

* [http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,210562,Klemens--Krzy%C5%BCag%C3%B3rski-inne.html Nekrolog Klemensa Krzyżagórskiego w ''Gazecie„Gazecie Wyborczej''Wyborczej” (22.03.2013)]