Pomiar powierzchni użytkowej: Różnice pomiędzy wersjami

W ustawie o podatkach i opłatach lokalnych z dnia 12 stycznia 1991 r.<ref>Ustawa z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych ({{Dziennik Ustaw|2014|849}}, z późn. zm.).</ref> powierzchnię użytkową budynku lub jego części stanowi powierzchnia mierzona po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe. Podstawę opodatkowania stanowi powierzchnia pomieszczeń lub ich części.

W ustawie o podatku od spadków i darowizn z dnia 28 lipca 1983 r.<ref>Ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn ({{Dziennik Ustaw|2015|86}}, z późn. zm.).</ref> za powierzchnię użytkową budynku (lokalu) uważa się powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian pomieszczeń na wszystkich kondygnacjach (podziemnych i naziemnych) z wyjątkiem powierzchni piwnic i klatek schodowych oraz szybów dźwigów.