Muzyka filmowa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: wulgaryzmy lub nieodpowiednie słownictwo (filtr nadużyć) VisualEditor
m Wycofano edycje użytkownika 185.60.247.77 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Hektor Absurdus.
Linia 3:
Muzyka filmowa może być ilustracją, albo też kontrapunktem obrazu – czyli warstwą dopełniającą, charakteryzującą postaci, nastrój, przeżycia psychiczne bohaterów. Po raz pierwszy o muzyce filmowej można było mówić w erze [[kino#początki kina|kina niemego]], ale od tamtych czasów muzyka filmowa przeszła znaczną ewolucję.
 
W czasach filmu niemego ilustracja muzyczna obrazu była wykonywana na żywo, w czasie seansu. Zazwyczaj były to utwory odgrywane na pianinie przez [[taper]]a, a w bogatszych kinach przez kameralne zespoły, a nawet duże orkiestry, jak np. The London Symphony Orchestra. Muzykę do takich orkiestrowych wykonań pisali na zamówienie realizatorów kompozytorzy, nierzadko uznani, jak [[Siergiej Prokofjew]] i [[Dymitr Szostakowicz]]. Taperzy natomiast najczęściej wykorzystywali utwory już istniejące, dobierane do dramaturgii filmu, w czym pomagały im wydawnictwa nutowe będące katalogami motywów uważanych za specjalnie :Heheszki Wicia pedianadające się do scen pogoni, kłamstwa, wyznań miłosnych, tęsknoty itd. Sytuacji tej położył kres film dźwiękowy.
 
Współczesna muzyka filmowa to w większości odmiana muzyki współczesnej oraz muzyki z [[Klasycyzm w muzyce|epoki klasycyzmu]] i [[romantyzm|epoki romantycznej]], główny nurt dzisiejszej muzyki filmowej opiera się na trendach powstałych na przełomie [[XIX wiek|XIX]] i [[XX wiek|XX]] wieku w [[Rosja|Rosji]], [[Francja|Francji]], [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] i [[Stany Zjednoczone|Stanach Zjednoczonych]].