Orso Ipato: Różnice pomiędzy wersjami

}}

'''Orso Ipato''' – według tradycji trzeci [[Doża Wenecji|doża wenecki]] od [[726]] do [[737]]. Jest uznawany za pierwszego historycznego władcę [[Republika Wenecka|Republiki Weneckiej]]<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko =Norwich| imię =John Julius| inni =Jakub Bartoszewicz (tłum.)| tytuł =Historia Wenecji| wydawca =Grupa Wydawnicza Foksal | miejsce =Warszawa| rok =2015| strony =24–25| isbn =978-83-280-1589-0}}</ref>. Pochodził z [[Heraklea Pontyjska|Heraklei]]. Na przywódcę [[wenecja]]n został wybrany po ogłoszeniu przez [[Cesarze bizantyńscy|cesarza Bizancjum]] [[Leon III Izauryjczyk|Leona III]] doktryny [[ikonoklazm]]u, która spowodowała bunt we włoskich prowincjach [[Cesarstwo Bizantyńskie|cesarstwa bizantyńskiego]]. Bunt nie trwał długo, a po pogodzeniu się z władzami w [[Konstantynopol]]u Orso zachował władzę i otrzymał od cesarza tytuł ''hypatosa'' (konsula), od którego powstało jego nazwisko rodowe – Ipato<ref>{{Cytuj książkę |nazwisko =Norwich| imię =John Julius| inni =Jakub Bartoszewicz (tłum.)| tytuł =Historia Wenecji| wydawca =Grupa Wydawnicza Foksal | miejsce =Warszawa| rok =2015| strony =27| isbn =978-83-280-1589-0}}</ref>. Zamordowany w [[737]], prawdopodobnie z polecenia Bizantyjczyków. Był ojcem kolejnego doży – [[Teodato Ipato]], który został wybrany na to stanowisko w [[742]] roku.