STS-51-L: Różnice pomiędzy wersjami

28 stycznia 1986 roku, w 73 sekundzie misji wahadłowiec wraz ze zbiornikiem zewnętrznym rozpadł się na wysokości około 14,5 km. Przyczyną katastrofy było uszkodzenie pierścienia uszczelniającego w prawym [[Rakieta dodatkowa na paliwo stałe systemu STS|silniku wspomagającym]], które nastąpiło w pierwszej sekundzie lotu. Na skutek tego uszkodzenia, w efekcie oddziaływania gorących gazów na powstałą nieszczelność, na zewnątrz połączenia, po 59 sekundach lotu pojawił się płomień, który w T+60,447 s odchylił się ku obejmie mocującej rakietę SRB ze [[Zbiornik zewnętrzny promu kosmicznego|zbiornikiem ET]]. Płomienie o temperaturze 3200 °C wypaliły niewielki otwór w [[Zbiornik zewnętrzny promu kosmicznego|zbiorniku ciekłego wodoru]]. W 72 sekundzie, po kolei, pękł dolny trzpień łączący SRB z ET, dolna część SRB odsunęła się od ET, SRB złamało prawe skrzydło orbitera, następnie najprawdopodobniej czubek SRB wbił się w górną część ET i przebił zbiornik [[Ciekły tlen|ciekłego tlenu]], pękł zbiornik wodoru. W T+73,2 pomiędzy orbiterem a ET pojawił się błysk ognia, zbiornik ET rozpadł się, a fala uderzeniowa zaczęła niszczyć orbiter. W T+73,36 eksplodowały zbiorniki paliwa [[System manewrowania orbitalnego|OMS]] i stopnia IUS w ładowni oraz zbiorniki [[hydrazyna|hydrazyny]] satelity TDRS. W T+73,605 odebrano ostatnie dane [[telemetria|telemetryczne]]. W T+74,60 eksplodowały zbiorniki paliwa [[Reaction Control System#System RCS na wahadłowcu|RCS]] z przodu orbitera, odpadła kabina załogi.

Przez 25 sekund od katastrofy kabina jeszcze wznosiła się, a następnie zaczęła spadać i uderzyła o powierzchnię Atlantyku[[Atlantyk]]u z prędkością 330-333 km/h (przeciążenie około 200 g) o 16:41:58.