William Lindley: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m -linki do lat, WP:SK, drobne redakcyjne |
ort., lit. |
||
Linia 12:
Po odbudowie Hamburga budował Lindley w kolejnych latach systemy zaopatrzenia w wodę w kolejnych miastach niemieckich jak w [[Kolonia (Niemcy)|Kolonii]], [[Stralsund]]zie, [[Szczecin]]ie, [[Lipsk]]u i [[Düsseldorf]]ie. Sukces projektów Lindleya jest widoczny na przykładzie [[Frankfurt nad Menem|Frankfurtu nad Menem]], w którym wskaźnik śmiertelności z powodu [[dur brzuszny|tyfusu]] spadł w latach od 1868 do 1883 z 80 do 10 na każde 100000 mieszkańców. W 1860 utracił nadzór nad Hamburger Stadtwasserkunst i przeniósł się ze swoją rodziną, w tym z żoną Julią Heerlein i trzema synami: [[William Heerlein Lindley|Williamem Heerlein Lindleyem]] (1853–1917), Robertem Searles Lindleyem (ur. 1854), [[Joseph Lindley|Josephem Lindleyem]] (ur. 1859) i córką do Londynu. Stamtąd kontynuował swoją pracę, na którą było zapotrzebowanie w całej Europie, między innymi w Sankt Petersburgu, Budapeszcie i Moskwie.
Kontrakt w [[Sydney]], który mógłby otrzymać w 1876, musiał odrzucić, ponieważ miał już zapewniony kontrakt w Warszawie. Projekty dla Warszawy powstały do 1878, której budowę przekazał swojemu synowi Williamowi
W 1879 Lindley wycofał się z życia zawodowego, przekazał swoje biuro inżynierskie trzem synom i poświęcił się funkcjom społecznym i podróżom aż do swojej śmierci w 1900.
| |||