Serafin (Lade): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kosm., poprawa linków |
drobne redakcyjne |
||
Linia 55:
Urodzony w Lipsku w rodzinie protestanckiej, w 1904 przeszedł na prawosławie<ref name="zarubieże"/> . Żonaty z Mariną Iwanową, przez osiem pierwszych lat swojej kariery duchownej był białym duchownym. W latach 1907–1912 był jednym z kapłanów w soborze w [[Nowogród Wołyński|Nowogrodzie Wołyńskim]]. W 1916 ukończył studia w akademii duchownej w [[Petersburg]]u<ref>Według innych źródeł był absolwentem seminarium duchownego w Petersburgu, zaś akademię kończył już w Moskwie.</ref>, według niektórych źródeł przez trzy lata po uzyskaniu dyplomu pracował jako wykładowca [[język niemiecki|języka niemieckiego]] w seminarium duchownym w [[Charków|Charkowie]], jak również służył w parafiach eparchii charkowskiej<ref name="zarubieże"/>. W 1920 stracił żonę i cztery lata później złożył śluby zakonne. Był już wtedy czynnym zwolennikiem ruchu [[Odnowicielstwo|Żywej Cerkwi]], w której w 1923 lub w 1924 niekanonicznie otrzymał chirotonię biskupa charkowskiego, zaś w 1927 został przeniesiony na katedrę achtyrską.
W 1929 lub w 1930<ref name="zarubieże"/> za zgodą władz radzieckich wyjechał do [[Niemcy|Niemiec]], gdzie – być może na osobiste polecenie metropolity [[Antoni (Chrapowicki)|Antoniego (Chrapowickiego)]]<ref name="zarubieże"/> – został przyjęty w poczet kapłanów Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji. Jego święcenia biskupie uznano za ważne; w tym samym roku mianowany biskupem monachijskim i bawarskim (według innych źródeł: poczdamskim lub tegelskim)<ref name="zarubieże"/>, zaś w 1938 podniesiony do godności metropolity [[eparchia berlińska i niemiecka (Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji)|berlińskiego i niemieckiego]]. Po podbiciu [[Polska|Polski]] przez III Rzeszę zarządzał całym Kościołem prawosławnym na ziemiach [[Generalne Gubernatorstwo|Generalnego Gubernatorstwa]], jednak już 23 września 1940 został odsunięty od tych zadań, gdy metropolita warszawski i całej Polski [[Dionizy (Waledyński)]] złożył przed [[Hans Frank|Hansem Frankiem]] deklarację lojalności wobec władz hitlerowskich. Grzegorz Pelica określa biskupa Serafina jako „umiarkowanie lojalnego” wobec nazistów<ref name="pelica"/>. Po usunięciu z urzędu wrócił do Monachium,
{{Przypisy}}
== Bibliografia ==
* [http://www.ortho-rus.ru/cgi-bin/ps_file.cgi?2_584 Серафим (Лядэ)]
| |||