Pył kosmiczny: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
ort., drobne merytoryczne, tłumaczenie
techn
Linia 12:
Pył kosmiczny jest wykrywany metodami pośrednimi wykorzystującymi to że pochłaniania on, rozprasza i emituje promieniowanie elektromagnetyczne tak jak ciała stałe, które różni się znacznie od pochłaniania i emisji swobodnych jonów, atomów i cząsteczek.
 
Najdokładniej bada się go jednak przez metody bezpośrenie polegające na zbieraniu pyłu kosmicznego w różnych lokalizacjach różnym metodami. Atmosfera ziemska jest codziennie bombardowana ogromną ilością materii z kosmosu (według różnych szacunków od 5 do 3000 ton)..<ref>{{Cytuj
| nazwisko = Atkins
| imię = Nancy
Linia 30:
}}
</ref>
Najpopularniejszą jest zbieranie pyłu kosmicznego na dużych i niezamieszkałych połaciach terenów arktycznych jak Antarktyka i Grenlandia bądź z głębin morskich, inną metodą zbioru do badań bezpośrednich jest zbieranie ich wprost z atmosfery przy pomocy kolektorów przymocowanych do skrzydeł samolotów latających w stratosferze. Pierwszym naukowcem który udowodnił pozaziemskie pochodzenie niektórych cząstek na ziemi był [[Donald E. Brownlee|Don Brownlee]] pod koniec lat 70 XX wieku. Inną metodą jest badanie meteorytów, w nich oprócz pyłu kosmicznego znajdują się drobiny [[Py%C5%82_gwiezdnyPył gwiezdny|pyłu gwiezdnego]], czyli lite cząstki z okresu presolarnego które zostały wyrzucone bezpośrednio z gwiazd. Pył gwiezdny łatwo rozróżnić ze względu na jego silnie izotopiczną konstrukcję, z tego powodu pył gwiezdny nie miesza się z resztą materii, w tym pyłem kosmicznym.
 
[[File:Horsehead-Hubble.jpg|thumb|left| Pył kosmiczny [[Mg%C5%82awica_Ko%C5%84ski_%C5%81eb|mgławica końskiego łba]] widziany z teleskopu Hubble'a]]
 
 
 
[[File:Horsehead-Hubble.jpg|thumb|left| Pył kosmiczny [[Mg%C5%82awica_Ko%C5%84ski_%C5%81ebMgławica Koński_łeb|mgławica końskiego łba]] widziany z teleskopu Hubble'a]]
Jest też badany dzięki obserwacjom światła zodiakalnego<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.skyandtelescope.pl/2010/031101 | tytuł = Wyjaśniono tajemnicę światła zodiakalnego | data dostępu = 2010-11-28 |data = 2010-03-11 | opublikowany = Sky & Telescope | język = pl}}</ref><ref name="apj392">{{Cytuj pismo | nazwisko = Reach | imię = William T. | tytuł = Zodiacal emission. III – Dust near the asteroid belt | url = http://adsabs.harvard.edu/abs/1992ApJ...392..289R | czasopismo = Astrophysical Journal | wolumin = 392 | wydanie = 1 | strony = 289–299 | rok = 1992 | doi = 10.1086/171428 | data dostępu = 2010-11-28 | język = en}}</ref>.
 
Linia 43 ⟶ 40:
 
Kolejną metodą wykrywania jest [[Polarymetria]], drobinki pyłu rzadko są sferyczne i układają się wzdłuż pól magnetycznych gwiazd polaryzując tym samym światło tych gwiazd. W okolicznej przstrzeni międzygwiezdnej gdzie instrumenty nie są na tyle czułe używa się polarymetrii aby "oczyścić" dane.<ref>{{cytuj czasopismo | tytuł=The linear polarization of Southern bright stars measured at the parts-per-million level | nazwisko=Cotton | imię=D. V. | display-authors=etal | czasopismo=Monthly Notices of the Royal Astronomical Society | wolumin=455 | strony=1607–1628 | data=January 2016 | bibcode=2016MNRAS.455.1607C |arxiv = 1509.07221 |doi = 10.1093/mnras/stv2185 }} [http://arxiv.org/abs/1509.07221 arXiv]</ref>
 
 
 
 
== Zobacz też ==