Garry McCoy: Różnice pomiędzy wersjami

W [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata|Motocyklowych Mistrzostwach Świata]] Garry po raz pierwszy pojawił się w roku [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 1992|1992]], w najniższej kategorii 125 cm³. W latach [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 1993|1993]]-[[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 1994|1994]] Australijczyk dwukrotnie doznał kontuzji, które pozbawiły go szans na dobry wynik. Pierwsze sukcesy zaczął osiągać w sezonie [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 1995|1995]], kiedy to zwyciężył podczas GP Malezji. W kolejnym roku startów powrórzyłpowtórzył sukces w kończącym zmagania GP Australii. Najlepiej spisał się jednak w roku [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 1997|1997]] roku, kiedy to zmagania zakończył na 7. miejscu. W trakcie kariery w najniższej klasie siedmiokrotnie stawał na podium, raz przy tym startując z pole position.

Sezon [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2000|2000]] był najlepszy w karierze McCoya. Rozpoczął go od zwycięstwa w inauguracyjnym GP RPA. Był tym samym pierwszym liderem klasyfikacji generalnej. Prowadzenie w mistrzostwach utracił po GP Japonii, w którym zajął dopiero dziewiąte miejsce. Środkowa część sezonu nie była najlepsza dla Garry'ego, który dojeżdżał w drugiej dziesiątce. Zwyżka formy nastąpiła pod koniec rywalizacji, kiedy to w sześciu ostatnich wyścigach czterokrotnie meldował się na podium, osiągając przy tym dwa zwycięstwa (GP Portugalii i GP Walencji). W Portugalii McCoy uzyskał jedyne w swej karierze pole position. Uzyskane punkty sklasyfikowały go na 5. lokacie, ze stratą zaledwie dziewięciu punktów do trzeciego Włocha [[Max Biaggi|Maxa Biaggi]]. Warto dodać, iż był jedynym zawodnikiem z czołówki, który korzystał z francuskich opon [[Michelin (przedsiębiorstwo)|Michelin]]. Styl jazdy Australijczyka, który preferował nadsterowny motocykl, świetnie zgrał się z budową ogumienia. Inna sytuacja miała miejsce u drugiego zawodnika [[Red Bull]] [[Yamaha]] WCM, Francuza [[Régis Laconi|Régisa Laconi]], który miał problemy z prowadzeniem motocykla.

Rok [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2001|2001]] również zapowiadał się dobrze dla Garry'ego. W pierwszym wyścigu (o GP Japonii) McCoy zajął drugą pozycję, do ostatnich metrów walcząc z późniejszym mistrzem świata [[Valentino Rossi]]m. Sezon został jednak zaprzepaszczony wypadkiem podczas treningów przed GP Francji, w którym Australijczyk doznał złamania nadgarstka. Uraz wykluczył go łącznie z pięciu wyścigów. Do rywalizacji powrócił podczas GP Wielkiej Brytanii, w którym zajął przyzwoite jedenaste miejsce. Na podium udało mu się stanąć dwukrotnie. Podczas zmagań na torze w Czechach i Malezji znalazł się na trzeciej pozycji. Zdobyte punkty pozwoliły mu zająć w klasyfikacji 12. lokatę, wyżej od zespołowego partnera [[Noriyuki Haga|Noriyuki Hagi]].

Sezon [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2002|2002]] był ostatnim dla McCoya we współpracy z ekipą [[Red Bull]] [[Yamaha|Yamahy]]. Australijczyk wziął udział w dwunastu wyścigach, w trakcie których ośmiokrotnie dojeżdżał na punktowanych pozycjach. Najwyżej znalazł się podczas zmagań w Niemczech, gdzie był dziewiąty. Ostatecznie rywalizację ukończył na 19. miejscu, razem z byłym partnerem Laconim.

W [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2003|2003]] roku Garry podpisał kontrakt z debiutującą w mistrzostwach fabryczną ekipą [[Kawasaki Heavy Industries|Kawasaki]]. Był to najgorszy sezon w karierze McCoya, który w zaledwie trzech wyścigach zdobył punkty. Najwyższą pozycję uzyskał we Francji, gdzie dojechał na dziewiątym lokacie. Jedynym pozytywnym faktem była lepsza postawa od partnerów zespołowych - rodaka [[Andrew Pitt]]a oraz Niemca [[Alex Hoffmann|Alexa Hoffmanna]]. W klasyfikacji generalnej zajął 22. pozycję. Po tym sezonie zakończył starty w wyścigach Grand Prix.

W sezonie [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2004|2004]] wystartował w ostatnich trzech rundach. Dosiadając motocykl [[Aprilia (motocykl)|Aprilii]], dwukrotnie dojechał do mety, osiągając niepunktowaną szesnastą lokatę.

W roku 2006 McCoy rozpoczął pracę nad motocyklem 800 cm³ zespołu Ilmor, z którym miał zamiar powrócić do mistrzostw na sezon [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata|2007]]. Ostatecznie kontrakt nie doszedł do skutku i potencjalne miejsce Garry'ego zajęli jego rodak [[Andrew Pitt]] oraz Brytyjczyk [[Jeremy McWilliams]].

Kolejna próba powrotu do serii przez Australijczyka miał miejsce w sezonie [[Motocyklowe Mistrzostwa Świata 2010|2010]] roku. McCoy podpisał dwuletnią umowę z zespołem FB Corse i nawet testował ich motocykl. Problemy z uzyskaniem przez ekipę trzycylindrowego konkurencyjnego silnika, doprowadziły jednak do zerwania kontraktu za obopólną zgodą, co 7 czerwca potwierdził Australijczyk.

W sezonie [[World Superbike 2004|2004]] McCoy przeniósł się do mistrzostw [[World Superbike]]. Australijczyk podpisał kontrakt z ekipą NCR [[Ducati]]. Debiut w serii był udany dla Gerry'ego, który w większości wyścigów meldował się w czołowej ósemce. W trakcie zmagań trzykrotnie znalazł się na podium, osiągając przy tym jedno zwycięstwo, na australijskim torze Phillip Island (uzyskał tam również najszybsze okrążenie). Zmagania zakończył na 6. pozycji, dorobkiem niecałych dwustu punktów.

W kolejnym roku startów reprezentował ekipę [[Carl Fogaty|Carla Fogarty]] - Foggy Petronas Racing. Sezon okazał się jednak kompletnie nieudany dla Australijczyka, który nie ukończył większości wyścigów, zaledwie cztery razy zdobywając punkty (najlepiej spisał się podczas pierwszego wyścigu w Niemczech, w którym zajął jedenastą lokatę). Ostatecznie rywalizację zakończył przedwcześnie, opuszczając rundę na torze Magny-Cours. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 22. miejscu. Po tym sezonie McCoy zakończył starty w mistrzostwach, rozpoczynając karierę w Supercrossie. Po zaledwie jednym roku zrezygnował jednak ze startów.

W roku [[World Supersport 2008|2008]] Garry powrócił do wyścigów szosowych, rozpoczynając współpracę z ekipą [[Triumph (motocykle)|Triumph]]. Debiut w serii nie był udany dla McCoya, który ukończył dwa wyścigi (w wyścigu w Australii i Portugalii zajął odpowiednio szóste i trzynaste miejsce). Sezon stał również pod znakiem kontuzji Australijczyka, który nie wziął udziału łącznie w pięciu rundach. Zdobyte punkty pozwoliły mu zająć 26. pozycję w końcowej klasyfikacji.