Vetulonia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne techniczne
m →‎Historia: wikizacja
Linia 24:
 
== Historia ==
Jeszcze przedPrzed 600 r. p.n.e. Vetulonia należała do ligi dwunastu największych miast-państw etruskich<ref>{{cytuj stronę| url = http://www.mysteriousetruscans.com/cities.html| tytuł = The Etruscan League of 12| opublikowany = mysteriousetruscans.com| język = en| data = 2 maja 2009| data dostępu = 17 lutego 2016}}</ref>. O mieście wspominał m.in. [[Dionizjusz z Halikarnasu]], przypisując mu udział w latyńskim sojuszu przeciwko Rzymowi w VII w. p.n.e.<ref>{{cytuj książkę | url = http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/Dionysius_of_Halicarnassus/3D*.html| autor = Dionizjusz z Halikarnasu| tytuł = Starożytność rzymska| tom = III}}</ref> [[Silius Italicus]] twierdził, że Rzymianie przejęli część atrybutów władzy, jak pręty i [[Fasces|rózgi liktorskie]], a także [[krzesło kurulne]] od Etrusków z Vetulonii<ref>{{cytuj książkę| autor = Silius Italicus| tytuł = Punica| tom = VIII}}</ref>. Miasto wymieniali także [[Pliniusz Starszy]] i [[Klaudiusz Ptolemeusz]].
 
Bogate wyposażenie wotywne dwóch rozległych cmentarzysk na terenie miasta świadczy o wysokiej pozycji elity Vetulonii. Jako pierwszy odkrycia nekropolii dokonał w latach 1885–86 [[Isidoro Falchi]]<ref>{{cytuj pismo| autor = Isidoro Falchi| tytuł = Vetulonia| czasopismo = Notizie degli Scavi de l'Antichità| rok = 1887}}</ref>. W jej obrębie odsłonięto ponad tysiąc grobowców, spośród których większość została przeniesiona do muzeów w Grosseto i Florencji<ref name=britannica>{{cytuj książkę| autor = Thomas Ashby| rozdział = [https://en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclop%C3%A6dia_Britannica/Vetulonium Vetulonium]| tytuł = [[Encyclopædia Britannica]]| rok = 1911| tom = 28}}</ref>. Larissa Bonfante Warren nazwała tę grupę „jednym z najbogatszych i najciekawszych cmentarzysk północnej Etrurii”<ref>{{cytuj pismo| autor = Larissa Bonfante Warren| tytuł = La Tomba del Duce, Vetulonia| czasopismo = American Journal of Archaeology| data = 4 października 1969| wydawca = Istituto di studi etruschi ed italici| wolumin = 73}}</ref>. Część z najważniejszych grobowców została pokryta [[kurhan]]ami, które pozostawiły trwały ślad w krajobrazie okolicy. W 1898 na jednym z cmentarzysk znaleziono grób wyposażony w wiązkę prętów żelaznych i dwugłową siekierę w środku. Wkrótce potem natrafiono na [[Stela|stelę]] na której przedstawiono rózgi.