Jerzy z Antiochii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
oczywista literówka |
→Życiorys: wymóg źródła. Info jest bardzo ciekawa, ale fragmentaryczna - ani skąd konkretnie sprowadził greckich producentów jedwabiu, ani skąd ta info ? |
||
Linia 8:
Na dworze Rogera zrobił szybką karierę. Początkowo zatrudniony w aparacie podatkowym, potem został wysłany z misją do [[Egipt]]u, którą wypełnił z sukcesem, szybko też osiągnął wysoką pozycję w armii. Grał ważną rolę w wyprawie w 1123 r. na [[Al-Mahdijja (Tunezja)|Mahdiję]]; był tam szczególnie cenny z uwagi na znajomość tego miejsca. Atak zakończył się jednak niepowodzeniem. Wkrótce Jerzy otrzymał godność emira. W 1131 r. zmusił do poddania potężne miasto kupieckie [[Amalfi]]. W 1133 r. pojawia się w źródłach z najwyższą godnością na dworze, naczelnego dowódcy floty.
W kolejnych latach Jerzy wielokrotnie pojawia się jako dowodzący podczas działań wojennych związanych z ekspansją sycylijskiego królestwa Rogera II. W latach 1134–1135 zajął wyspę [[Dżerba|Dżerbę]], czyniąc pierwszy krok w celu usadowienia się Normanów na wybrzeżu afrykańskim. W 1143 r. podjął nieudaną próbę zdobycia [[Trypolis]]u, zdołał jednak zająć to miasto w 1146 r. W następnym roku Jerzy wyruszył przeciwko [[Cesarstwo Bizantyńskie|Bizancjum]], m.in. zmusił do kapitulacji [[Korfu]] oraz splądrował duże obszary Grecji. Przy okazji sprowadził na Sycylię tamtejszych wytwórców [[jedwab]]iu{{fakt}}, przełamując w ten sposób monopol bizantyński w Europie. W 1148 r. Jerzy ponownie wyruszył do Afryki przeciwko Zirydom i w ciągu miesiąca zajął Mahdiję, [[Susa (Tunezja)|Soussę]], [[Safakis|Sfax]], [[Kabis|Gabes]] – w ten sposób wybrzeże ifrikijskie od Trypolisu aż po [[Al-Watan al-Kibli|przylądek Bon]] znalazło się pod władzą normańską. Podboje te, wraz z ekspansją [[Almohadzi|Almohadów]] ze wschodu, doprowadziły do upadku państwa zirydzkiego (wkrótce potem, w 1160 r., Almohadzi wyparli też Normanów z opanowanych przez Jerzego terytoriów). W międzyczasie Bizancjum zaatakowało Korfu i w 1149 r. Jerzy ponownie poprowadził wyprawę na północ, tym razem lądując pod [[Konstantynopol]]em i pustosząc jego okolice. Wkrótce potem, zapewne w 1151 r. zmarł.
Żonaty z Ireną, miał trzech synów: Jana, Szymona i Michała. Był człowiekiem wykształconym i kulturalnym. Ufundował liczne budowle sakralne (m.in. w 1143 r. [[kościół Santa Maria dell'Ammiraglio]] w [[Palermo]] – pośród mozaik we wnętrzu znajdują się przedstawienie fundatora), jak i świeckie (m.in. kamienny most [[Ponte dell’Ammiraglio]] w Palermo).
| |||