Wersja z 18:23, 14 sty 2016 edytuj EmptyBot (dyskusja \| edycje) Boty 614 649 edycji m →‎Bibliografia: przeniesienie kategorii ← poprzednia edycja		Wersja z 20:04, 6 kwi 2016 edytuj anuluj edycję Alvea (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 16 403 edycje m poprawa linków następna edycja →
Linia 4: Pierwsze udokumentowane ślady spożywania wina w Japonii pochodzą z XVI w. i wiążą się z przybyciem [[Jezuici\|jezuitów]] z [[Portugalia\|Portugalii]]. Św. [[Franciszek Ksawery]] ofiarował butelki z winem panom feudalnym z [[Kiusiu]], praktykę tę kontynuowali inni misjonarze. Nowy napitek nazywano w Japonii ''winem portugalskim'' albo ''chintashu'' (珍陀酒). Słowo to jest złożeniem portugalskiego określenia ''tinto'' (w języku japońskim uproszczone do ''chinta''), oznaczającego rzecz pofarbowaną, w odniesieniu do wina - wino czerwone, i japońskiego ''shu'' (alkohol). Spopularyzowanie win w Japonii stało się możliwe dopiero w II połowie XIX w., w [[~~Epoka~~ Meiji (okres)\|okresie Meiji]], kiedy rozpoczęto regularną produkcję miejscowych win, w prefekturze Yamanashi. Przez długi okres Japończycy nie przepadali za winami wytrawnymi i dlatego do wszystkich dodawano cukier albo [[miód]]. Większość win konsumowanych w Japonii aż do lat 70. XX w. stanowiły wina miejscowe, import win zagranicznych był minimalny. Gwałtowny rozwój japońskiego winiarstwa nastąpił w latach 70. i 80. XX w. Jednym z czynników sprzyjających tej zmianie była rosnąca świadomość zbawiennego wpływu [[polifenole\|polifenoli]] na organizm ludzki. W latach 90. coraz częściej w ofercie japońskich restauracji pojawiały się wina, najczęściej importowane z Francji. Japonia ma ograniczone możliwości produkowania win wysokiej jakości. Nawet tradycyjny ośrodek produkcji win – prefektura Yamanashi znacznie większe dochody czerpie z produkcji owoców i z turystyki. W japońskich [[winnica]]ch dominują szczepy [[riesling]] i [[cabernet sauvignon]] oraz szczep [[koshu (winorośl)\|kōshū]], wywodzący się prawdopodobnie z [[Tadżykistan]]u.

Wina japońskie: Różnice pomiędzy wersjami