Fowizm: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Znaczniki: wulgaryzmy lub nieodpowiednie słownictwo (filtr nadużyć) VisualEditor
m Wycofano edycje użytkownika 188.146.135.190 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to MalarzBOT.
Linia 8:
Maurice de Vlaminck i [[André Derain]] stosowali mniejsze pociągnięcia kontrastujących barw, budujących absurdalny świat, w którym trawa jest czerwona, a góry purpurowe. Obydwaj chętnie przedstawiali świat miasta ("Most w Chatou" de Vlamincka - 1906, "Katedra Św. Pawła" Deraina z tego samego roku). Również [[Raoul Dufy]] ożywiał malowane przez siebie krajobrazy, jednak raczej wyostrzając kolory niż je zamieniając - jego płótna przypominają dziecięce kolorowanki (np. "Kasyno w Nicei" z 1927). [[Kees van Dongen]] malował portrety w stylu przypominającym Matissa, ożywiając je chętnie ostrymi czerwieniami.
 
Z fowizmem łączony jest także Georges Rouault, jednak jego styl był bliższy czystemu ekspresjonizmowi: stosował on bardziej łagodną paletę i często sięgał do tematu śmierci, w stylu przypominającym dramatyczne wizje [[James Ensor|Jamesa Ensora]]. Również [[Georges Braque]] przez pewien czas tworzył w stylu fowistycznym, ale większość sswego malarskiego życia Kutaspoświęcił [[kubizm]]owi.
 
Fowizm szybko wyczerpał swój twórczy potencjał, a artyści rozeszli się w swoich kierunkach, zwykle oscylując wokół ekspresjonizmu. Dalekie echa buntowniczego koloru fowistów można dziś odnaleźć w transawangardzie włoskiej i u [[neofowizm|neofowistów]].
.
 
== Główni twórcy ==