Spójnik (część mowy): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m Wycofano edycje użytkownika 83.6.250.89 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Mpfiz. |
m Usunięta fałszywa informacja (wprowadzająca w błąd), jakoby w języku polskim istniało zaledwie 15 spójników, przed którymi należy stawiać przecinek (jest ich kilkadziesiąt). |
||
Linia 10:
** wynikowe, np. ''dlatego, i, przeto, tedy, więc, zatem, toteż''
* ''spójniki podrzędne'' (''hipotaktyczne''), np. ''aby, bo, choć, czy, jeżeli, ponieważ, że''.
Spójniki podrzędne zawsze wprowadzają [[zdanie podrzędnie złożone|zdanie podrzędne]] (lub równoważnik zdania), tworząc zdanie złożone. Niektóre spójniki (np. ''a'', ''czy'', ''i'') mogą, w zależności od kontekstu, reprezentować dwie różne z powyższych kategorii
Jako że spójniki łączą ze sobą autonomiczne wypowiedzi, ich stosowanie jest blisko związane z [[interpunkcja|interpunkcją]], zwłaszcza z zastosowaniem [[przecinek|przecinka]] jako znaku oddzielającego. W języku polskim zdanie podrzędne należy zawsze oddzielać przecinkiem od zdania względem niego nadrzędnego (z obu stron, jeśli to możliwe). Stąd często powtarzana w szkołach reguła nakazująca stawianie przecinka przed określonymi spójnikami (np. ''bo'', ''że''), która obejmuje jednak tylko część zastosowań przecinka w tej funkcji (spójnik występuje tylko z jednej strony zdania podrzędnego) i nie jest zbyt ścisła (spójnik może wystąpić w środku zdania podrzędnego, na granicy dwóch zdań podrzędnych lub być częścią spójnika zestawionego).
|