Dawid Ben Gurion: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Ianushii (dyskusja | edycje)
Linia 72:
 
=== 1. premier Izraela ===
[[Plik:Truman receives menorah.jpg|thumb|240px|Dawid Ben Gurion podczas wizyty u amerykańskiego prezydenta [[Harry Truman|Harry'ego Truman]]a. Po prawej stronie izraelski ambasador [[Abba Eban]]. 5 sierpnia 1951 r.]]
Natychmiast po zakończeniu uroczystości proklamacji niepodległości Izraela powołano ''Tymczasową Radę Państwa'', a organ wykonawczy nazwano Rządem Tymczasowym. Przewodniczącym Tymczasowej Rady Państwa został Chaim Weizmann, a tymczasowym premierem rządu został Dawid Ben Gurion. Następnego dnia rozpoczęła się [[I wojna izraelsko-arabska]]. Ben Gurion odegrał kluczową rolę w planowaniu i nadzorowaniu operacji wojskowych. W pierwszych tygodniach wojny rozkazał wszystkim żydowskim formacjom paramilitarnym rozwiązanie się i dołączenie do powołanych 28 maja 1948 roku do życia [[Siły Obronne Izraela|Sił Obronnych Izraela]]. Proces ten nie przebiegł w bezkonfliktowy sposób. Nowy rząd spierał się odnośnie kształtu nowego państwa, a siły zbrojne stanowiły ważny argument. Dlatego Ben Gurion zdecydował o usunięciu z szeregów dowództwa oficerów o poglądach za bardzo lewicowych, bądź prawicowych. Usuwanie członków [[Mapam]] z wysokiego dowództwa doprowadziło w czerwcu do „buntu generałów”. W okresie tym doszło także do bardzo złożonej [[sprawa Altaleny|sprawy Altaleny]], kiedy to Ben Gurion rozkazał otworzyć ogień do żołnierzy Irgunu. Sprawa ta ukazała głębokie podziały między głównymi frakcjami politycznymi w Izraelu i na wiele lat stała się tematem zażartych dyskusji. Po zjednoczeniu sił zbrojnych z powodzeniem kontynuowano walki na wszystkich frontach wojny. 2 sierpnia 1948 roku Ben Gurion powiedział, że izraelska siła militarna jest większa od możliwości prowadzenia skutecznych działań politycznych: <blockquote>''„Obecnie nasze wojsko jest silniejsze niż nasza polityka, ponieważ nie wszystkie duże kraje uznają nas. Wobec tego wydaje mi się, że nie możemy polegać jedynie na walce politycznej i musimy podjąć decydującą walkę zbrojną, wprowadzając zmiany na naszą korzyść (...) Jest mało prawdopodobne, że ONZ podejmie decyzje zgodne z naszymi oczekiwaniami w odniesieniu do Galilei, drogi do Jerozolimy i Negewu (...) jeśli nie podejmiemy działań w celu dokonania niezbędnych korekt terytorialnych, nigdy nie będziemy mieli tego, co chcemy osiągnąć na Negewie, na drodze do Jerozolimy i w Galilei”''<ref>{{cytuj stronę | url = http://www.moqatel.com/openshare/Behoth/Siasia2/Harb48/sec25.doc_cvt.htm | tytuł = Rozwój sytuacji wojskowej i politycznej w Izraelu podczas drugiego rozejmu | data dostępu = 2012-10-09 | autor = | opublikowany = | praca = Encyclopedia Fighter of Desert | data = | język = ar}}</ref>.</blockquote>