Pałac Kultury i Nauki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Programy telewizyjne – cyfrowe: drobne techniczne |
m →Historia: drobne redakcyjne |
||
Linia 61:
Jeszcze przed ukończeniem budowy, dwa dni po śmierci Józefa Stalina, 7 marca 1953, wspólną uchwałą Rady Państwa i Rady Ministrów [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]] nadano budynkowi nazwę ''Pałac Kultury i Nauki imienia Józefa Stalina''. Pod uchwałą podpisali się ówczesny Prezes Rady Ministrów Bolesław Bierut i Przewodniczący Rady Państwa [[Aleksander Zawadzki (polityk)|Aleksander Zawadzki]]. Zakładała ona również, że na placu przed pałacem zostanie wzniesiony pomnik Stalina. Ogłoszono konkurs, który jednak nie przyniósł zadowalających rezultatów – nawet wyróżniający się projekt [[Xawery Dunikowski|Xawerego Dunikowskiego]] wzbudził niesmak partyjnych decydentów. Ostatecznie pomnika nigdy nie ustawiono.
Budynek miał początkowo jasną fasadę, która jednak z czasem zszarzała. Fasada została wykonana ze spieków ceramicznych w kolorze [[piaskowiec|piaskowca]] produkowanych w fabryce na [[Ural]]u. Detale budynku i płaskorzeźby wykonano z [[wapień|wapienia]], piaskowca, [[granit]]u i marmuru. W czasie budowy pałacu oraz z okazji jego otwarcia polska ekipa nakręciła kolorowe filmy (''Ślubujemy'' 1952, ''Powrót na Stare Miasto'' 1954, ''Niedzielny poranek'' 1955)
W 1956 rozpoczęła się seria samobójczych skoków z tarasu widokowego na 30 piętrze, na wysokości 114 metrów – najpierw skoczył Francuz, po nim jeszcze siedmiu Polaków. Po tych incydentach zdecydowano się na założenie krat na tarasie.
| |||