Sfinks (rasa kota): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne redakcyjne |
|||
Linia 1:
{{Dopracować|
{{inne znaczenia|zoologii|[[Sfinks (ujednoznacznienie)|inne znaczenie tego słowa]]}}
{{Kot infobox
Linia 10:
| nazwa_ang=Sphynx
| inne_nazwy=Canadian Hairless
| wzrost=
| masa=
| kody_ems=SPH
| aacestd = http://www.aaceinc.org/pages/breeds/sph.htm
| cfastd = http://www.cfainc.org/breeds/standards/sphynx.html
| acfastd =
| ticastd =
| ccastd =
| acfstd =
| gccfstd =
| fifestd = http://www.fifeweb.org/wp/breeds/std/sph_std.html
| otherstd =
| note =
| głowa=25
| uszy=10
| oczy=
| korpus=35
| grzbiet=
| nogi=
| stopy=
| ogon=
| futro_kolor=
| futro_jakość=25
| futro_ticking=
| kondycja=5
| galeria_commons=Category:Sphynx (cat)
Linia 54:
Pierwszy sfinks urodził się w miocie zwykłych kotów krótkowłosych w 1966 w [[Toronto]] w Kanadzie (nie była to pierwsza bezwłosa mutacja, pod koniec XIX wieku hodowano przez krótki czas rasę zwaną "meksykańskim kotem bezwłosym"). Przez wiele lat hodowcy europejscy i północnoamerykańscy prowadzili selektywną hodowlę bezwłosych kotów. Tak powstała rasa, którą znamy dziś.
Natychmiast wzbudziła ona zainteresowanie hodowców, którzy zapragnęli mieć tego rodzaju egzotycznego kota. We wczesnych latach 70. rozpoczęto w Holandii pierwsze programy hodowli nowej rasy. Ścisła współpraca hodowców ze [[Stany Zjednoczone|Stanów Zjednoczonych]], Kanady i Holandii szybko poszerzyła początkowo niewielki materiał hodowlany. Pierwszy sfinks został zarejestrowany przez amerykańskie [[The Cat Fanciers’ Association]] (CFA) w lutym 1998.
== Budowa ==
Sfinks ma średnich rozmiarów ciało, dość wydłużone, z szeroką, dobrze wykształconą klatką piersiową i silnie uwydatnionym brzuchem, co wywołuje wrażenie jakby zawsze były najedzone. Są dobrze umięśnione i mają mocną budowę kości. Kończyny mają właściwe proporcje w stosunku do reszty ciała, również są dobrze umięśnione, tylne nieco dłuższe od przednich. Zakończenie łap jest owalne z długimi i wysmukłymi palcami, opuszki łap sfinksów są silniej rozwinięte niż u przedstawicieli innych ras.
=== Głowa ===
Głowa jest średniej wielkości, o kształcie spłaszczonego klina z harmonijnymi zaokrągleniami (kształt przypomina cytrynę). Nos jest średniej długości z silnym zagłębieniem u nasady. Oczy duże i szeroko rozwarte są ustawione lekko skośnie i w dużej odległości od siebie. Powinny być zielone lub brązowe jak orzechy laskowe. Uszy są duże i sterczące, szerokie u nasady. Powinny być osadzone nie za wysoko i nie za nisko, raczej nieowłosione, zwłaszcza wewnątrz małżowiny usznej.
=== Skóra ===
Skóra sfinksów jest w dotyku ciepła, w niektórych miejscach, takich jak okolice barków, stawów tylnych kończyn oraz szyi i głowy, wyraźnie pofałdowana. Im więcej sfinks ma fałd na skórze, tym cenniejszy jest dla hodowli. Szczątki futra na końcu ogona lub na brzuchu są dopuszczalne. Większość sfinksów wcale nie ma wąsów, u niektórych są ich resztki. Przypomina w dotyku zamsz. Na pyszczku, uszach, stopach, ogonie i grzbiecie pojawia się delikatny meszek.
Sfinksy są bardzo płodne, jednak wychowanie potomstwa wymaga dużego zaangażowania hodowcy.
| |||