Kalnica (powiat leski): Różnice pomiędzy wersjami

Około 1539 wieś była w posiadaniu [[Mikołaj Herburt Odnowski|Mikołaja Herburta Odnowskiego]]. Historycznie należała do parafii rzymskokatolickiej w Wołkowyi oraz greckokatolickiej w [[Smerek (województwo podkarpackie)|Smereku]]. Z Kalnicy pochodził [[Apolinary Staszewski]] (Julian Zachiewicz), uczestnik [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]] z 1864. W połowie XIX wieku właścicielami posiadłości tybularnej w Kalnicy Górnej ze Strubowiskiem byli Stanisława i Florian z Brześciańsich<ref>{{Cytuj książkę | autor = [[Karol Wild]] | tytuł = Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym | miejsce = Lwów | data = 1855 | strony = 82 | url = http://www.wbc.poznan.pl/dlibra/docmetadata?id=268083}}</ref>. W 1881 wieś liczyła 415 mieszkańców. We wsi znajdował się drewniany kościół pw. Najświętszej Marii Panny. Pod koniec XIX w. wieś była własnością Adelajdy hr. Dawidów, częścią wsi była wówczas osada [[Strzebowiska]]. W II poł. lat 40. XX w. mieszkańcy Kalnicy zostali przesiedleni do [[ZSRR]]. We wrześniu 1964 w Kalnicy otwarto stację [[Bieszczadzka Kolejka Leśna|Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej]], działającą nieprzerwanie aż do 1994.