|
[[Grafika:MadameBovary01.jpg|thumb|Emma Bovary, dziela Alfreda de Richemonta (1857-1911), ilustracja wydania powieści z 1905 roku]]
'''Bovaryzm''' – poczucie lub stan niezadowolenia, charakterystyczne dla postaci Emmy Bovary, bohaterki powieści [[Gustave Flaubert|Gustawa Flauberta]] ''[[Pani Bovary]]''.
== Etymologia ==
Określenie "bovarysm" jest rzeczownikiem powstałym na podstawie powieści Gustave'a Flauberta ''Pani Bovary''. Został wprowadzony przez [[Jules de Gaultier|Julesa de Gaultier]] w 1892 r.<ref>Pismo ''Penser/rêver'' : « Que veut une femme ? », 2007, s. 18.</ref>, w swojej pierwszej rozprawie – ''Le Bovarysme, la psychologie dans l’œuvre de Flaubert'' (''Bovarysm, psychologia w dziele Flauberta'').
Czasownik ''bovaryser'' pojawil sie po raz pierwszy we francuskim słowniku ''Le Grand Robert'' w 2014 r., i został on tam zdefiniowany jako akt "śnienie o innym losie, przeznaczeniu, bardziej od obecnego satysfakcjonującym."
== Définitions ==
Flauberta przedstawia młodą kobietę, która została dobrze czytać w młodości, zwłaszcza dzieł romantycznych. Ale jego żonaty życia, z dala od wypełnia swoich marzeń, przynosi mu, że frustracje i rozczarowania, jej mąż Charles Bovary jest złym człowiekiem. Ponadto, spotkania z Rodolphe'a Boulanger, kraj dżentelmena i Leon Dupuis, romantycznego stereotypu młodego mężczyzny, z którym ma romans, a także zakończyć się niepowodzeniem. Są rzeczywiście blado kopiowania znaków powieści chciałaby spotkać. Rudolph jest pedantem i tchórzliwe substytutem arystokratą; jak dla Leon, kochał Emmę Bovary początkowo bojaźliwy i szacunku romantyczna, koniec odkrywa, że ich związek nie opiera się na pasji. Leo może być również idealnym powieści mężczyzna Emma, bo jest zbyt młody, żeby być człowiekiem. Wreszcie Emma rozczarowanie w porównaniu do jego życia zakończył się jego samobójstwa.
Bovarysm jest "stanem niezadowolenia, tak na planie emocjonalnym jak i społecznym, który występuje przede wszystkim wśród niektórych osób młodych i neurotycznych, prowadzącym do pustych i jednocześnie nadmiernych ambicji, do ucieczki w świat wyobraźni i literatury"<ref>[http://www.lettres.org/files/bovarysme.html Bovarysme na stronie lettres.org: ''un état d’insatisfaction, sur les plans affectifs et sociaux, qui se rencontre en particulier chez certaines jeunes personnes névrosées, et qui se traduit par des ambitions vaines et démesurées, une fuite dans l’imaginaire et le romanesque'']</ref>.
"Stan, który dotyka bohaterkę powieści Flauberta, Emma Bovary, polegający na budowaniu swojego postrzegania świata na podstawie lektury powieści. To, ze światy fikcyjne nie są solidnymi modelami świata realnego niesie za sobą przede wszystkim zawody"<ref>Christine Montalbetti, ''La fiction'', GF, 2001, s. 225.</ref>.
{{Citation|Affection dont est atteinte l'héroïne du roman de [[Gustave Flaubert|Flaubert]], [[Madame Bovary|Emma Bovary]], et qui consiste à construire sa vision du monde à partir de la lecture de romans. L'invalidité des univers romanesques à servir de modèles au monde réel entraîne une série de désillusions. Par extension, le terme désigne une pathologie de la lecture<ref>Christine Montalbetti, ''La fiction'', GF, 2001, {{p.|225}}</ref>.}}
Selon [[Gustave Flaubert|Flaubert]], le bovarysme est {{Citation |la rencontre des idéaux romantiques face à la petitesse des choses de la réalité}} qualifié par le même auteur du terme de « [[mélancolie]] »<ref>Commentaire sur ''Madame Bovary'', Larousse, Petits classiques, par Romain Lancrey-Javal.</ref>.
De façon plus générale, le bovarysme peut être vu comme {{citation|le pouvoir départi à l’homme de se concevoir autre qu’il n’est}}. Il est aussi employé pour désigner {{citation|l'utilisation dans la littérature de l’erreur du soi sur le soi avant et après Flaubert}}. En ce sens, l'héroïne de Flaubert est proche du héros de [[Cervantès]], [[Don Quichotte]]. Dans les deux cas, le roman traduit la {{citation|désillusion, le désabusement du lecteur dans son rapport à la fiction
{{sfn|Garcia Martinez 2007}}.}}
== Antécédents littéraires ==
[[Honoré de Balzac]] avait déjà décrit cet état dans ''[[La Femme de trente ans]]'', dont Flaubert s'est inspiré<ref>[[Claudine Gothot-Mersch]], ''Dictionnaire des littératures de langue française'', Bordas, {{p.}}810 : « À ce tournant-là de son œuvre, (''Madame Bovary''), une figure de romancier paraît s'être imposée à Flaubert : celle de Balzac. Sans trop forcer les choses, on pourrait dire qu'il s'est choisi là un père. (…) Comme Balzac, il va composer des récits réalistes, documentés, à fonction représentative. La peinture de la province dans ''Madame Bovary'', de la société parisienne dans ''L'Éducation sentimentale'' (…) la thématique du grand prédécesseur se reconnaît là. »</ref>. Selon [[Pierre Barbéris]], c'est Balzac qui a inventé le bovarysme<ref name="barb14">[[Pierre Barbéris]], Introduction à ''[[La Femme de trente ans]]'', Folio Classique, {{p.}}14.</ref>.
Flaubert est aussi influencé par le ''[[Don Quichotte]]'' de [[Cervantès]], qu'il avait beaucoup lu et dont il reprend le thème d'un lecteur qui consume ses nuits à lire des livres extravagants{{sfn|Garcia Martinez 2007}}. Dans ''[[Madame Bovary]]'', Madame Bovary mère s'écrie contre sa bru, dans un moment de colère : « Ah ! Elle s'occupe ! À quoi donc ? À lire des romans, de mauvais livres »<ref>''[[Madame Bovary]]'', Seconde partie</ref>. Dès lors, l'acte d'accusation est lancé. Le bovarysme, déjà apparu dans ''[[La Femme de trente ans]]'' de [[Honoré de Balzac|Balzac]]<ref name="barb14" />, apparaît alors ici clairement comme né du romantisme et de son écrasement face à une réalité très éloignée de fantasmes et d'idéaux féminins. [[Gustave Flaubert|Flaubert]] fait ainsi de ''[[Madame Bovary]]'' un regard sur la littérature romantique, qui s'est développée au {{s|XIX}}.
== Postérité ==
Dans son livre ''[[Comme un roman]]'', [[Daniel Pennac]] promulgue le bovarysme, qu'il qualifie de {{Citation |maladie textuellement transmissible}}, comme l'un des droits imprescriptibles du lecteur.
Le thème a été repris au cinéma, notamment ''[[Desperate Housewives]]'' et ''[[César et Rosalie]]'', de Claude Sautet
== Notes et références ==
{{Références|colonnes=2}}
== Bibliographie ==
* Georges Lewi, ''Les Nouveaux Bovary, Génération Facebook, L'illusion de vivre autrement'', édition Pearson, 2012.
* Georges Lewi,'' Bovary21'', François Bourin éditions, 2013.
* {{article|auteur1=Patricia Martinez Garcia|titre=La huella de Cervantes en la obra de Flaubert|périodique=Mélanges de la Casa de Velázquez|ISSN = 0076-230X|lieu=|année=2007|lire en ligne = https://mcv.revues.org/1678|numéro=37-2|id=García Martínez 2007}}
* {{ouvrage |auteur1=Georges Palante |titre=Le bovarysme|sous-titre= Une moderne philosophie de l'illusion suivi de Pathologie du Bovarysme|éditeur=Rivages Poche|année=1903}}.
GOOGLE TRANSLATE
powieść
Według Flauberta, The bovarysm jest "spotkanie romantycznych ideałów stoi małe rzeczy rzeczywistości" opisane przez samego autora terminu "melancholia" 5.
Bardziej ogólnie, bovarysm może być postrzegane jako "zasilanie zbywanego człowieka wyobrazić inny niż on." Jest również stosowany w znaczeniu "użycie w literaturze błędu jaźni na siebie przed i po Flauberta". W tym sensie, bohaterka Flauberta jest blisko bohatera Cervantesa, Don Kichota. W obu przypadkach, powieść odzwierciedla "Rozczarowanie, rozczarowanie gracza w swoim raporcie do fikcji 6."
historia literatury [edit | modyfikować kod]
Balzac już opisał ten stan w kobiecie trzydziestu lat, które Flaubert był INSPIRE7. Według Pierre Barberis jest Balzac, który wynalazł bovarysme8.
Flaubert jest również pod wpływem Don Kichota Cervantesa, czytał dużo, a on zajmuje się tematem dysku, który zużywanej jego noce czytania książek extravagants6. W Madame Bovary, Madame Bovary matka płacze przed córką w jednej chwili gniewu "Ach! Zajmuje! Co wtedy? Czytając powieści, złe książki. "9 Dlatego oskarżenie zostało wydane. Bovarysm już pojawiły się w kobiecie trzydziestu lat Balzac8, występuje tu tak jasno ur romantyzmu i jej kruszenia czynienia z bardzo odległych rzeczywistości do fantazji i kobiecych ideałów. Flaubert i Madame Bovary spojrzenie na literaturze romantycznej, która rozwinęła się w XIX wieku.
Potomność [zmień | modyfikować kod]
W swej książce jako powieść Daniel Pennac ogłosić bovarysm, którą nazywa "chorobą przenoszoną tekstowo" jako jedno z niezbywalnych praw odtwarzacza.
Temat został wykorzystany także w kinie, m.in. w ''[[Gotowe na wszystko|Gotowych na wszystko]]'' i ''[[César et Rosalie]]'' [[Claude Sautet|Claude'a Sautet]].
|
