Iron Maiden: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Wybrane nagrody: Golden Gods 2016 |
nieważne źródłem (witryna internetowa Z amatorzy) |
||
Linia 29:
== Wstęp ==
Grupa gra [[heavy metal]] z elementami [[rock progresywny|progresywnymi]] oraz epickimi. Ich muzyka jest oparta na ostrych, aczkolwiek melodyjnych [[riff]]ach gitarowych<ref name= "IM Riffs">{{cytuj stronę | url = http://www.guitartricks.com/lesson.php?input=22151
| tytuł =IM RIFFS | opublikowany = guitartricks.com | data dostępu = 2014-12-13| język = en}}</ref> oraz szybkiej i dynamicznej pracy sekcji rytmicznej, z urozmaiconą grą perkusisty [[Nicko McBrain]]a oraz charakterystycznie brzmiącą („klekoczącą”) gitarą basową Steve'a Harrisa<ref name= "Steve Harris Tune">{{cytuj stronę | url = http://www.seymourduncan.com/blog/product-news/tone-of-the-beast-steve-harris-bass-pickup/ | tytuł =Steve Harris Tune | opublikowany = seymourduncan.com | data dostępu = 2014-12-13| język = en}}</ref>. Charakterystyczną cechą większej części twórczości (1981−1994 i od 1999) grupy jest szerokiej skali wokal [[Bruce Dickinson|Bruce'a Dickinsona]]. Muzyk ten jest uznawany za jednego z najlepszych frontmanów oraz wokalistów rockowych
Katalog utworów zespołu jest zbiorem zróżnicowanym formalnie. Iron Maiden stworzyli zarówno bardzo szybkie, mocne, czasami podchodzące pod [[thrash metal]] kompozycje typu „[[Be Quick or Be Dead]]”, „[[Man on the Edge]]” czy „[[Killers (album Iron Maiden)|Killers]]” kompozycje nawiązujące do klasycznej szkoły punk rocka jak „Iron Maiden”, „Invasion”, Burninig Ambition” czy „Charlotte The Harlot”<ref name="Punky Style">{{cytuj stronę | url =http://ultimateclassicrock.com/iron-maiden-songs/ | tytuł = Punky style| opublikowany = ultimateclassicrock.com | data dostępu = 2014-12-13| język = en}}</ref> progresywne, długie utwory, często wieloczęściowe z urozmaiconą strukturą o epickim zacięciu, niosące znaczący ładunek emocjonalny, takie jak „Paschendale”, „Sign Of The Cross”, „[[Dance of Death]]”, „Rime of the Ancient Mariner”, „[[Seventh Son of a Seventh Son]]”, „[[Hallowed Be Thy Name]]”, „The Talisman”, „When The Wild Wind Blows” czy „Alexander The Great”<ref name= "Progressive">{{cytuj stronę | url =http://www.metal-archives.com/reviews/Iron_Maiden/Seventh_Son_of_a_Seventh_Son/80/ | tytuł = Progressive | opublikowany = metal-archives.com | data dostępu = 2014-12-13| język = en}}</ref>, także spokojne ballady typu „Afraid to Shoot Strangers”, czy akustyczno-orkiestrowa „Journeyman”, półakustyczna „Pridigal Son” bądź eksperymentalne kompozycje jak „Satellite 15… The Final Frontier”, w końcu utwory instrumentalne − „[[Transylvania]]”, „Ides Of March” czy „Genghis Khan”<ref name= "Syle">{{cytuj stronę | url = http://www.metal-archives.com/bands/Iron_Maiden/25 | tytuł =Style | opublikowany = metal-archives.com | data dostępu = 2014-12-13| język = en}}</ref>. Iron Maiden mają także na swoim koncie melodyjne kompozycje, jak „[[Running Free]]”, „[[Run to the Hills]]”, „[[Can I Play with Madness]]” czy „[[Wasted Years]]”, które dzięki swojej przystępności i lekkości osiągnęły ogromny sukces komercyjny<ref name= "Wasted Years">{{cytuj stronę | url = http://www.musictimes.com/articles/5349/20140409/seven-achingly-beautiful-songs-by-metal-bands-iron-maiden-black-sabbath-and-more.htm| tytuł =Wasted Years | opublikowany = musictimes.com | data dostępu = 2014-12-13| język = en}}</ref>.
Linia 64:
Znacznie większą część Europy zespół przemierzył, koncertując jako support dla amerykańskiego zespołu [[Kiss (zespół muzyczny)|Kiss]] od sierpnia do listopada 1980 roku. Metalowców z Iron Maiden ujrzała wtedy po raz pierwszy publiczność [[Włochy|Włoch]], [[Niemcy|Niemiec]], [[Francja|Francji]], [[Szwajcaria|Szwajcarii]], [[Holandia|Holandii]], [[Szwecja|Szwecji]], [[Dania|Danii]] i [[Norwegia|Norwegii]]<ref name = "Tour 1980">{{cytuj stronę | url =http://www.ironmaidencommentary.com/?url=tour01_ironmaiden/dates01_ironmaiden&lang=eng&link=tours | tytuł = Tour 1980 | opublikowany = ironmaidencommentary.com | data dostępu = 2014-12-14| język = en}}</ref>. Jako goście specjalni Amerykanów dali 27 koncertów dla ponad 400 tys. widzów, którzy nierzadko lepiej przyjmowali młodą, stosunkowo mało znaną kapelę niż amerykańskich gwiazdorów. Po przedostatnim występie tej trasy, na przełomie października i listopada 1980 roku z zespołu został usunięty [[Dennis Stratton]]<ref name = "Stratton">{{cytuj stronę | url = http://ultimateclassicrock.com/iron-maiden-dennis-stratton-fired/ | tytuł = Stratton | opublikowany = ultimateclassicrock.com | data dostępu = 2014-12-14| język = en}}</ref>. Powodem było skłócenie z menedżerem grupy oraz nieporozumienia artystyczne, wynikające z odmiennych gustów muzycznych Strattona i pozostałych członków<ref name="stratton">{{cytuj stronę| url = http://web.archive.org/web/20090108221143/http://www.maidenfans.com/imc/?url=album01_ironmaiden/interviews01_ironmaiden&lang=eng&link=albums| tytuł = Dennis Stratton – August 2000 – Interviewed by Andrei Kobakhidze & Grégory Dabin | opublikowany = The Iron Maiden Commentary| data dostępu = 2011-06-13| język = en}}</ref>.
[[Plik:Iron Maiden 05.jpg|thumb|Dave Murray i Adrian Smith]]
Strattona, za sugestią [[Dave Murray|Dave'a Murraya]], zastąpił gitarzysta [[Adrian Smith (muzyk)|Adrian Smith]]. Uznawany jest on za najlepszego gitarzystę zespołu z minimalną przewagą nad Murrayem
Z nowym gitarzystą zespół zagrał jeszcze jeden koncert z Kiss i odbył krótką trasę po Anglii, której ostatni występ, 21 grudnia 1980 w londyńskim [[Rainbow Theatre]] został zarejestrowany i wydany na [[VHS|kasecie VHS]]. Oficjalnym tytułem wydawnictwa było ''[[Live at the Rainbow (Iron Maiden)|Iron Maiden]]'', lecz częściej stosowana jest nazwa ''Live at the Rainbow''<ref name="LatR">{{cytuj stronę | url = http://www.metal-archives.com/albums/Iron_Maiden/Live_at_the_Rainbow/10842 | tytuł = LatR | opublikowany = metal-archives.com | data dostępu = 2014-12-14| język = en}}</ref>.
| |||