Berserk: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Znaczniki: Z urządzenia mobilnego Z wersji mobilnej (przeglądarkowej)
m polonizacja
Linia 8:
== Historia ==
* Berserkowie ubierali się w zwierzęce skóry, utożsamiając się z opiekunem zwierzęcym, zwykle wilkiem lub niedźwiedziem, a w czasie walki zachowywali w sposób sugerujący, że nie ma siły, która może ich powstrzymać. Stosowali samookaleczenia i często walczyli bez zbroi, aby wzbudzić we wrogach strach i zwiększyć swoją wściekłość. Często byli bezkarni, ponieważ uważano, że nie odpowiadają za swoje czyny. W okresach pokoju oraz chrystianizacji terenów nordyckich byli wyrzutkami, żyjącymi z rabunków i grabieży, potępianymi przez społeczeństwo.
* Według niektórych źródeł wiking przeistaczał się w berserka poprzez spożycie wywaru z grzybów [[Psychodeliki|halucynogennych]] typutakich jak [[Muchomormuchomor czerwony|''amanita muscaria'']]<ref>Howard D. Fabing, [http://ajp.psychiatryonline.org/article.aspx?articleID=146233 "On Going Berserk: A Neurochemical Inquiry"], ''Scientific Monthly''. 83 [1956].</ref>. Teoria ta jest związana z przekazami, że po szale bojowym wojownik musiał przez kilka dni odpocząć w domu, w stanie otumanienia i braku kontaktu ze światem zewnętrznym. W poszukiwaniu źródła szału berserków rozważano też psychozę, teoria ta została jednak odrzucona z uwagi na niezdolność chorych do świadomego prowokowania stanów psychotycznych. Najbardziej prawdopodobna jest teoria mówiąca o praktykowanej przez berserków autosugestii, wspomaganej przez rytuały religijne. Zgodnie z nordycką mitologią, byli oni wybrańcami [[Odyn]]a.
* Król [[Harald Pięknowłosy|Harald I Pięknowłosy]] miał gwardię przyboczną złożoną z berserków.
* Według [[Germanie|germańskiej]] mitologii berserkowie stanowili elitę wojowników. ''Armia'' stawała w klinie, na którego przodzie stał wódz, za nim stali pozostali berserkowie. Z tyłu dopiero inni wojownicy. Mniejsze oddziały berserków, które powstawały w czasie pokoju, a następnie wraz z chrystianizacją ich ojczyzny, formowały się zależnie od swoich zwierzęcych opiekunów. "Wilczy" wojownicy tworzyli kilkunastoosobowe ''watahy'', zaś ci, których patronem był niedźwiedź, podróżowali samotnie.