Teoria przejść fazowych: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
PG (dyskusja | edycje)
drobne redakcyjne
Wargo32.exe (dyskusja | edycje)
m Linki wewnętrzne do przekierowania
Linia 12:
Aby podać jego jawną postać, należy wybrać zmienną dynamiczną, która będzie opisywała zachowanie się układu. W ramach teorii przejść fazowych, typowym wyborem jest tak zwany parametr porządku, który wybierany jest w taki sposób, aby w fazie o '''mniejszej''' [[entropia|entropii]] miał niższe wartości niż w fazie o entropii większej. I tak dla układów magnetycznych (na przykład dla [[ferromagnetyk]]a) typowym wyborem jest średnia [[magnetyzacja]] na jednostkę objętości. Dla [[ciecz]]y (na przykład podczas analizy [[krzepnięcie|krzepnięcia]] – [[topnienie|topienia]]) typowym i naturalnym wyborem jest jej średnia [[gęstość]]. Dla [[nadprzewodnik]]ów parametrem porządku jest [[funkcja falowa]] [[Para Coopera|pary Coopera]], co prowadzi do wielkości [[liczby zespolone|zespolonej]] o dwóch składowych rzeczywistych, zaś dla [[Ciekły kryształ|ciekłych kryształów]] [[faza cholesterolowa|cholesterolowych]] wybiera się [[tensor]]owy parametr porządku, opisującym skręcenie [[wersor]]ów w płaszczyznach przejawiających uporządkowanie typu [[faza nematyczna|nematycznego]].
 
[[Entalpia swobodna]] G jest [[funkcja ciągła|ciągłą funkcją]] parametrów w niej występujących, to jest parametru porządku, pól zewnętrznych i temperatury. Jak się jednak okazuje, w punkcie przejścia fazowego ma ona nieokreśloną [[Pochodna|pochodną]], czyli sama funkcja G posiada [[punkt osobliwy]] w postaci np. ostrza. Zwykle przejścia fazowe analizuje się w funkcji temperatury, jest to jednak modelowe uproszczenie. Role parametru kontrolnego może pełnić bowiem zarówno [[temperatura]] jak [[pole magnetyczne]], [[Stężenie (chemia)|stężenie]] składników i inne.
 
== Klasyfikacja przejść fazowych Ehrenfesta ==