Aleksander Holenderski (1851–1884): Różnice pomiędzy wersjami

Aleksander był najmłodszym synem króla [[Wilhelm III Holenderski|Wilhelma III Holenderskiego]] (1817-1890) i jego kuzynki w pierwszej linii, [[Zofia Wirtemberska (1818-1877)|Zofii Wirtemberskiej]] (1818-1877). Miał dwóch starszych braci [[Wilhelm Holenderski (1840-1879)|Wilhelma]] (1840-1879) zwanego ''Wiwill'' lub ''Książę Cytryna'' i Maurycego (1843-1850). Maurycy zmarł w wieku 7 lat, zachorował na zapalenie opon mózgowych. Wilhelm pędził smutne życie na „wygnaniu” w [[Paryż]]u. W momencie narodzin Aleksandra para królewska nie była już w najlepszych relacjach. W 1855 roku królowa Zofia zamieszkała oddzielnie. Od tamtej pory wraz z najmłodszym synem zazwyczaj przebywała w pałacu zwanym ''Huis ten Bosch''.

Królowa Zofia przyjęła na siebie obowiązek kształcenia Aleksandra. Aleksander był nieśmiałym, płochliwym i nadwrażliwym chłopcem o słabej budowie ciała. Stał się oczkiem w głowie matki. W kłótniach rodzinnych młody książę często stawał po stronie królowej. W sierpniu 1861 roku król Wilhelm mianował 10-letniego Aleksandra porucznikiem regimentu grenadierów. W tym samym czasie matka próbowała wpajać mu postępowe myślenie i zainteresowanie kulturą. W kwietniu 1866 roku rodzina królewska uczestniczyła w występie muzyka [[Ferenc Liszt|Franciszka Liszta]]. W tym samym roku Aleksander pojechał wraz z matką do Szwajcarii, aby podreperować swoje zdrowie. W następnym roku jego stan fizyczny uległ jeszcze większemu pogorszeniu. Kręgosłup mu się wykrzywił, a lewe ramię było wyżej niż prawe. Z powodu osłabionego kręgosłupa od 1867 roku zmuszony był do noszenia żelaznego gorsetu. To doprowadziło do uszkodzenia wątroby.

W maju 1868 roku Aleksander i jego matka wybrali się w podróż do spa St. Seine l'Abbaye niedaleko [[Dijon]] we [[Francja|Francji]]. Po powrocie do Hagi królowa Zofia zaprosiła synów z rodzin szlacheckich do grupy dyskusyjnej, aby umożliwić 17-letniemu Aleksandrowi kontakt z rówieśnikami. Po 18 urodzinach w sierpniu 1869 roku Aleksander uzyskał pozwolenie na podróż po [[Morze Śródziemne|Morzu Śródziemnym]]. Później przez 4 lata studiował historię i prawo konstytucyjne na Uniwersytecie w [[Lejda|Leiden]]. Raz w tygodniu matka odwiedzała go w Leiden. W 1874 roku Aleksander osiadł w pałacu Kneuterdijk w Hadze. Na swojego sekretarza zatrudnił Wilhelma Jana Dominika van Dijcka (1850-1909), którego ojciec był pochodzącym z nieprawego łoża bratem przyrodnim króla Wilhelma III. W 1874 roku Aleksander podróżował po [[Norwegia|Norwegii]], [[Rosja|Rosji]] i [[Niemcy|Niemczech]]. Kolejnej zimy cierpiał na problemy zdrowotne i wyjechał do [[Algieria|Algierii]], aby zmienić klimat. Do jego innych zainteresowań, poza podróżami, należały kolekcje starych listów, manuskryptów, motyli, powozów, wina, miniatur i obrazów.

Przez lata królowa Zofia próbowała znaleźć odpowiednie żony dla obu swoich synów, ale jej wysiłki nie przyniosły żadnych rezultatów. Na początku 1878 roku Aleksander podejmował zapytania o możliwe małżeństwo z księżniczką Fryderyką Hanowerską (1848-1926), ale ona wolała poślubić niemieckiego barona. We wrześniu tego samego roku król Wilhelm III ogłosił swoje zaślubiny z młodszą od niego o 41 lat księżniczką [[Emma Waldeck-Pyrmont|Emmą Waldeck-Pyrmont]] (1858-1934).

* Stein, I.: Intieme geschiedenissen (Liefde en lust onder de Europese vorsten en vorstinnen in de negentiende eeuw), Ad. Donker, 1997