Serbia (więzienie): Różnice pomiędzy wersjami

Budynek Serbii wzniesiony został najprawdopodobniej w latach 1830–1835 z przeznaczeniem na kryminalne więzienie dla kobiet. W latach 1877–1878 mieścił się tu [[szpital]] [[Siły zbrojne|wojskowy]], a od prowadzonej wtedy [[Wojna rosyjsko-turecka (1877–1878)|wojny rosyjsko-tureckiej]] (tzw. ''[[Serbia|serbskiej]]'') uzyskał swoją zwyczajową nazwę.

Mieszkańcy Warszawy zwykle nazywali Pawiakiem zarówno właściwy Pawiak, tj. oddział męski więzienia, jak i Serbię<ref name="Czuperska15"/>.

Po 1863 w budynku znajdowało się więzienie polityczne dla kobiet, wśród osadzonych była m.in. [[Maria Koszutska|Wera Kostrzewa]].

W latach 1939–1944 budynek Serbii razem z sąsiednimcałym oddziałemPawiakiem męskim [[Pawiak]]a zostałyzostało przejęte przez [[Gestapo]].

Serbia była przewidziana na 250 miejsc, jednak w czasie okupacji liczba osadzonych w niej kobiet sięgała 800<ref name="Czuperska15">{{Cytuj książkę | nazwisko = Czuperska-Śliwicka | imię = Anna | tytuł = Cztery lata ostrego dyżuru | wydawca = Czytelnik | miejsce = Warszawa | data = 1965 | strony = 15}}</ref>.