Stanisław Mikołajczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Wicepremier (1940–1943), a od lipca 1943 (po śmierci gen. [[Władysław Sikorski|Władysława Sikorskiego]]) do listopada 1944 premier rządu RP na uchodźstwie. Bezskutecznie usiłował uzyskać porozumienie z [[Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich|ZSRR]] dotyczące polskiej granicy wschodniej i z [[Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego|PKWN]] odnośnie politycznej przyszłości kraju (nie zdając sobie sprawy, że decyzje ws. granicy wschodniej i tzw. rekompensaty terytorialnej zapadły już na spotkaniu tzw. [[wielka trójka|wielkiej trójki]] podczas [[konferencja teherańska|konferencji teherańskiej]] w 1943, bez wiedzy rządu polskiego). O porozumieniu teherańskim dowiedział się podczas konferencji w Moskwie w październiku 1944 z ust [[Wiaczesław Mołotow|Mołotowa]] w obecności nie tylko [[Józef Stalin|Józefa Stalina]], ale także, również wtedy przebywającego w Moskwie, brytyjskiego premiera [[Winston Churchill|Winstona Churchilla]]. Wobec odmowy przyjęcia przez rząd [[ultimatum|ultymatywnych]] warunków sowieckich, co do oparcia granicy polsko-radzieckiej na [[iinialinia Curzona|linii Curzona]], jednoczesnej dymisji Naczelnego Wodza [[Kazimierz Sosnkowski|Kazimierza Sosnkowskiego]] i prezydenta RP [[Władysław Raczkiewicz|Władysława Raczkiewicza]] i podważenia legitymizacji [[Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie|Rządu RP na uchodźstwie]], których przyjęcie uważał za konieczne, 24 listopada 1944 złożył dymisję z funkcji premiera, do dymisji podali się również ministrowie Stronnictwa Ludowego. Nowy rząd utworzył [[Tomasz Arciszewski]], weteran [[Polska Partia Socjalistyczna|Polskiej Partii Socjalistycznej]].