Domingo Santa María: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Linia 3:
|grafika = [[Plik:Domingo Santa María.jpeg|250px]]
|data urodzenia = [[14 sierpnia]] [[1825]]
|miejsce urodzenia = [[Santiago (Chile)|Santiago]]
|data śmierci = [[18 lipca]] [[1889]]
|miejsce śmierci = [[Santiago (Chile)|Santiago]]
|partia =
|funkcja = prezydent Chile
|wiceprezydent =
|od = 1881
|do = 1886
|poprzednik =
|następca =
|www =
|commons = Domingo Santa María
|quote =
}}
 
'''Domingo Santa María González''' (ur. [[14 sierpnia]] [[1825]] w [[Santiago (Chile)|Santiago]] -, zm. [[18 lipca]] [[1889]] tamże) – chilijski prawnik, polityk i pisarz, prezydent kraju w latach 1881–1886.
 
Był synem Luisa Santa María i Any Josefy González Morandé. Ukończył Instytut Narodowy w Santiago i studia prawnicze na Uniwersytecie Chile w Santiago, uzyskując w [[1847]] roku uprawnienia adwokackie. W tym samym roku został intendentem Colchagui. Stał się wówczas przeciwnikiem prezydenta Manuela Montt Torresa. Jako uczestnik rewolucji w [[1851]] i [[1859]] roku musiał wyemigrować do Europy, skąd powrócił w 1862 roku dzięki amnestii ogłoszonej przez prezydenta José Joaquina Pereza. Rozpoczął wówczas karierę w sądownictwie, dochodząc do stanowiska ministra sądu apelacyjnego. Był deputowanym w latach 1858-1876 oraz senatorem od 1879 roku.
 
[[Plik:TumbaSantaMaría.JPG|150px|thumb|left|Grobowiec Domingo Santa María na [[Cmentarz Generalny w Santiago|Cmentarzu Generalnym w Santiago]]]]
Podczas [[Wojna o Pacyfik|wojny o saletrę]] razem z Benjaminem Vicuñą Mackenną zaczął atakować sposób prowadzenia wojny przez ministra Rafaela Satomayora Baezę. Wobec groźby destabilizacji armii prezydent [[AnibalAníbal Pinto]] zaproponował mu uczestnictwo w rządzie. Przyjął złożoną ofertę, zostając ministrem spraw zagranicznych – wsławił się wówczas zapewnieniem neutralności [[Argentyna|Argentyny]] dzięki traktatowi przewidującemu cesję na jej rzecz wschodniej części [[Patagonia|Patagonii]]. Po kilku miesiącach został przeniesiony na stanowisko ministra spraw wewnętrznych, które złożył rok później.
 
W 1881 roku wystartował w wyborach prezydenckich, które wygrał zdobywając 225 spośród 305 głosów elektorskich. Jako prezydent kontynuował wojnę saletrzaną doprowadzając do jej zwycięskiego końca ([[1884]]). W polityce wewnętrznej kraju większość swych sił skierował przeciw [[Kościół katolicki w Chile|chilijskiemu Kościołowi katolickiemu]], doprowadzając do uchwalenia tzw. [[Ustawy laickie|ustaw laickich]] (1885/86). Za jego rządów wojska chilijskie ostatecznie podbiły [[Araukania|Araukanię]], włączając ją do terytorium Chile, stworzono pierwsze połączenie telefoniczne pomiędzy Santiago a [[Concepción (miasto w Chile)|Concepción]] oraz wprowadzono oświetlenie elektryczne. Ciemną stroną jego rządów były natomiast fałszerstwa wyborcze.
 
Odchodząc z urzędu umożliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy.