Front wschodni (II wojna światowa): Różnice pomiędzy wersjami

Na lato 1944 roku [[Stawka Najwyższego Naczelnego Dowództwa|Stawka]] zaplanowała ofensywę na ogromną skalę na północ od [[Prypeć (rzeka)|Prypeci]] z celem wyzwolenia [[Białoruś|Białorusi]], otoczenia i rozbicia [[Grupa Armii „Środek”|Grupy Armii „Środek”]], a następnie kontynuowania ofensywy w głąb środkowej Polski w kierunku [[Warszawa|Warszawy]] i [[Lublin]]a. Na południe od Prypeci inna operacja miała wyzwolić zachodnią Ukrainę z [[Lwów|Lwowem]] i nacierać w głąb południowej Polski{{odn|Willmott|Cross|Messenger|2010|s=242}}. Niemieckie dowództwo było przekonane, że Rosjanie latem 1944 roku przeprowadzą ofensywę na północ od Leningradu przeciwko Finom i znowu uderzą na południu w kierunku południowej Polski i [[Bałkany|Bałkanów]]. Spowodowało to, że większość wojsk Grupy Armii „Środek” została przerzucona na południe, co poważnie ją osłabiło, podczas gdy Rosjanie zgromadzili na przeciwko niej olbrzymie siły. W operacji białoruskiej (kryptonim „Bagration”) miało wziąć udział 1 670 000 żołnierzy, prawie 6000 czołgów i dział samobieżnych, ponad 30 000 dział artyleryjskich i moździerzy oraz ponad 7500 samolotów{{odn|Beevor|2012|s=660–661}}.