Polskie Termopile: Różnice pomiędzy wersjami

== Bitwy określane nazwą ==

* '''[[Bitwa pod Węgrowem]]''' (3 lutego 1863) – bitwa stoczona w trakcie [[powstanie styczniowe|powstania styczniowego]], która stała się natchnieniem dla francuskiego poety [[August Barbier|Augusta Barbiera]] do napisania wiersza ''[[s:Atak pod Węgrowem (fragment)|Atak pod Węgrowem]]'', gdzie porównał on atak [[Polska|polskich]] [[kosynierzy|kosynierów]] na [[Rosja|rosyjskie]] armaty do heroicznych walk starożytnych [[Sparta]]n. Wkrótce określenie to obiegło europejską opinię publiczną przyczyniając się do wzbudzenia sympatii do walk Polaków. Porównania tego starcia do bitwy pod Termopilami znajdują się w wierszach ''[[s:Vanitas|Vanitas]]'' [[Cyprian Kamil Norwid|Cypriana Kamila Norwida]] i ''[[s:Bój pod Węgrowem|Bój pod Węgrowem]]'' [[Maria Konopnicka|Marii Konopnickiej]].

* '''[[Bitwa pod Zadwórzem]]''' (17 sierpnia 1920) – bitwa stoczona w trakcie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]], gdzie batalion polskich wojsk, złożony z ochotników spośród [[Orlęta lwowskieLwowskie|lwowskiej młodzieży]], zagrodził drogę na [[Lwów]] oddziałom [[1 Armia Konna|1 Armii Konnej]] [[Siemion Budionny|Siemiona Budionnego]]. Z 330 polskich żołnierzy poległo 318, kilkunastu rannych dostało się do niewoli. Dowódca batalionu kpt. [[Bolesław Zajączkowski]], nazywany „polskim [[Leonidas I|Leonidasem]]”, popełnił z kilkoma żołnierzami samobójstwo. Zwłoki pięciu oficerów, które udało się zidentyfikować, pochowano na [[cmentarzCmentarz OrlątObrońców Lwowa|cmentarzu Orląt]] we Lwowie; pozostali spoczęli na miejscu swej bohaterskiej śmierci, gdzie został usypany [[kurhan]] i umieszczona tablica pamiątkowa z napisem: ''Orlętom, poległym w dniu 17 sierpnia 1920 r. w walkach o całość ziem kresowych''.

* '''[[Bitwa pod Dytiatynem]]''' (16 września 1920) – bitwa stoczona w trakcie [[Wojna polsko-bolszewicka|wojny polsko-bolszewickiej]].

* '''[[Obrona Wizny]]''' (w dniach 7–10 września 1939) – bitwa stoczona w trakcie [[Kampania wrześniowa|Kampanii wrześniowej]]. Przeciw 422042 200 żołnierzom niemieckim, 350 czołgom, 457 moździerzom, działom i granatnikom i wsparciu powietrznemu 600 samolotów Luftwaffe walczyło, pod dowództwem [[Władysław Raginis|Władysława Raginisa]], 720 Polaków – na jednego Polaka przypadło więc w przybliżeniu sześćdziesięciu Niemców i niemal jeden samolot. Tylko kilkudziesięciu polskich żołnierzy dostało się w niewolę niemiecką. Reszta zginęła walcząc do końca, dowódca dopełnił złożonej wcześniej przysięgi, że żywy nie odda bronionych pozycji. Po wyczerpaniu amunicji i wydaniu rozkazu kapitulacji ostatnim ocalałym podwładnym, sam pozostał na stanowisku dowodzenia i popełnił samobójstwo rozrywając się granatem.

* {{cytuj książkę | imięnazwisko = StanisławNicieja | nazwiskoimię = NiciejaStanisław | autor link = Stanisław Nicieja | tytuł = Zadwórze – Polskie Termopile | wydawca = Śródmiejski Ośrodek Kultury Towarzystwo Miłośników Lwowa i Kresów Południowo-Wschodnich | miejsce = Kraków | rok = 2000}}

=== Linki zewnętrzne ===

* {{cytuj stronę| url = http://www.dytiatyn.pl/| tytuł = Dytiatyn 1920 – Polskie Termopile| data dostępuautor = 2011-10-13| autoropublikowany = | opublikowanydata = | pracajęzyk = pl | data = | językdostępu = pl2011-10-13}}