Zgrupowania Commando: Różnice pomiędzy wersjami

Tzw.Tak zwane pierwsze Zgrupowanie Commando zostało utworzone 14 maja 1944 w trakcie [[Bitwa o Monte Cassino|walk]] o [[Monte Cassino]]. Tworzyły ją [[1 Samodzielna Kompania Commando]] oraz [[szwadron]] szturmowy z [[15 Pułk Ułanów Poznańskich|15 Pułku Ułanów Poznańskich]]. Jego dowódcą został major [[Władysław Smrokowski]] z 1 Samodzielnej Kompanii Commando (w jego zastępstwie 1 SKC dowodził kapitan [[Stefan Zalewski]]). Podporządkowano je [[5 Kresowa Dywizja Piechoty|5 Kresowej Dywizji Piechoty]]. W dniach 16–18 maja Zgrupowanie wzięło udział wraz z [[6 Lwowska Brygada Piechoty|6 Lwowską Brygadą Piechoty]] w zaciętych walkach o wzgórze San Angelo. Po bitwie zostało rozwiązane.

Zgrupowanie Commando zostało reaktywowane na początku czerwca 1944. Tym razem w jego skład, obok 1 SKC, weszła złożona w dużej części z [[Włochy|włoskich]] ochotników [[2 Kompania Komandosów|111 Kompania Ochrony Mostów]] (nieoficjalnie nazywana 2 Kompanią Commando). Dowodzenie zostało ponownie powierzone majorowi Smrokowskiemu. 8 lipca Zgrupowanie zostało przydzielone do [[3 Dywizja Strzelców Karpackich|3 Dywizji Strzelców Karpackich]] i wzięło udział w [[Bitwa o Ankonę|walkach]] pod [[Ankona|Ankoną]]. 21 lipca zostało wycofane do [[Odwód|odwodu]] 2 Korpusu i 3 sierpnia rozwiązane.

* {{Cytuj książkę | nazwisko = Korczyński | imię = Grzegorz | tytuł = Polskie oddziały specjalne w II wojnie światowej | wydawca = Bellona | miejsce = Warszawa | data = 2006 | strony = 101-103101–103 | isbn = 83-11-10280-5}}