Giardioza: Różnice pomiędzy wersjami

Rozpoznanie stawiane jest na podstawie stwierdzenia obecności cyst w badaniu [[kał]]u. W okresie ostrym jest ich dużo, ale wtedy najczęściej nie jest postawiona właściwa diagnoza na podstawie niejasnych dolegliwości. W okresie przewlekłym pojedyncze badanie może nie przynieść rezultatów, ponieważ cysty wydalane są okresowo i w różnych, czasem małych ilościach. W związku z tym wykonuje się serię badań, jeśli pierwsze nie przyniesie potwierdzenia. [[Rozpoznanie (medycyna)|Diagnozę]] stawia się również na podstawie testów (materiałem do badania jest kał) na [[antygen]]y lamblii, testów [[immunofluoroscencja|immunofluoroscencji]] i [[ELISA (test immunoenzymatyczny)|ELISA]]. W [[medycyna weterynaryjna|medycynie weterynaryjnej]] stosuje się najczęściej szybkie testy paskowe [[ELISA (test immunoenzymatyczny)|ELISA]] do wykrywania jednego z białek trofozoitu, [[flotacja|flotację]] i oglądanie preparatu w powiększeniu 400x celem znalezienia cyst, zastosowanie ma również ocena preparatów mikroskopowych z próbek wymiocin, kału czy żółci pod kątem obecności trofozoitów, jednakże warto zauważyć że z racji dużej wrażliwości na warunki środowiskowe trofozoity są możliwe do znalezienia jedynie w świeżym, biegunkowym kale. Zastosowanie w diagnostyce ma również [[Reakcja łańcuchowa polimerazy|PCR]]. Jedną z najskuteczniejszych metod jest oznaczanie przeciwciał IgG oraz IgM, skierowanych przeciw lamblii , w surowicy chorego. Badanie to ma bardzo dużą czułość jednak nie nadaje się do kontrolowania przebiegu choroby np. w celu potwierdzenia wyleczenia gdyż przeciwciała mogą utrzymywać się w wysokich mianach przez okres nawet do pół roku po wyleczeniu.