'''Radioznacznik''' – substancja chemiczna zawierająca [[nuklid|nuklidy]] promieniotwórcze, wykorzystywana do badania różnych zjawisk fizycznych i chemicznych, a przede wszystkim w [[diagnostyka medyczna|diagnostyce medycznej]]. Radioznaczniki mogą być wytwarzane sztucznie, jak i być pochodzenia naturalnego (np. związki węgla zawierające [[Izotopy|izotop]] C-14).
Dobór radioznaczników powinien uwzględniać charakter badanego zjawiska, dlatego wybrany izotop powinien mieć [[Właściwość fizyczna|własności fizyczne]] i [[Właściwość chemiczna|chemiczne]], a często i biologiczne, jak najbardziej zbliżone do ośrodka, w którym zostaje umieszczony. Metoda radioznacznikowa opiera się na wprowadzeniu [[izotopy promieniotwórcze|izotopów promieniotwórczych]] do badanego obiektu lub organizmu, a następnie prowadzenia rejestracji [[natężenie promieniowania|natężenia promieniowania]] pochodzącego od znacznika, za pomocą radiometrycznych torów pomiarowych (detektorów scyntylacyjnych, [[detektor półprzewodnikowy|półprzewodnikowych]] lub innych). Dobór radioznaczników powinien uwzględniać charakter badanego zjawiska, dlatego wybrany izotop powinien mieć [[Właściwość fizyczna|własności fizyczne]] i [[Właściwość chemiczna|chemiczne]], a często i biologiczne, jak najbardziej zbliżone do ośrodka, w którym zostaje umieszczony. Przy prowadzeniu tego typu badań istotne jest zachowanie odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa radiologicznego, stąd na prowadzenie wszelkich prac z radioizotopami niezbędne jest zezwolenie [[Państwowa Agencja Atomistyki|Państwowej Agencji Atomistyki]] oraz zatrudnienie inspektora [[Ochrona radiologiczna|ochrony radiologicznej]] (z uprawnieniami co najmniej IOR-2). Przy projektowaniu eksperymentów z radioznacznikami należy uwzględnić ich energię promieniowania, aktywność oraz [[czas połowicznego rozpadu]] (w przypadku organizmów biologicznych [[biologiczny okres półtrwania|okres półtrwania]]), zgodnie z zasadą ALARA.
