Bill Viola: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat., drobne techniczne |
m Bot poprawia nazwę sekcji; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 3:
'''Bill Viola''' (ur. [[25 stycznia]] [[1951]] w [[Queens]], [[Nowy Jork]]) – amerykański artysta specjalizujący się w [[Sztuka wideo|sztuce wideo]] i instalacjach wizualno-dźwiękowych.
==
W 1973 otrzymał BFA (''Bachelor of Fine Arts'') na [[Syracuse University]], gdzie studiował sztuki wizualne. Od 1970 roku przez 18 miesięcy przebywał we Florencji, gdzie był dyrektorem technicznym produkcji dla Art/Tapes/22 w jednym z pierwszych studiów sztuki wideo w Europie. Po pobycie we Włoszech podróżował po różnych miejscach nagrywając swoje wideo.
W 1976 roku został zaproszony do Nowego Jorku gdzie stworzył serię prac, w 1977 roku wyruszył do Melbourne, Australia gdzie został zaproszony przez reżyserkę sztuki [[Kire Petrov]]. Ożenił się z nią i rozpoczęli wspólne podróżowanie i współpracę. W 1979 roku wyjechali do Tunezji, rok później do Japonii, gdzie spędzili półtora roku. Bill Viola stał się artystą w Sony Corporation. 1981 roku małżeństwo powróciło do USA i osiedlili się w Kalifornii.
w 1995 roku reprezentował USA na 46 [[Biennale]] w Wenecji (Buried Secrets). 1997 roku powstała wystawa przedstawiająca 25 letni dorobek prac artysty (Withney Museum of American Art. W 2000 roku wybrany został do Amerykańskiej Akademii Sztuki i Nauki. Od 2002 roku tworzył na zlecenie [[Deutsche Guggenheim]] w Berlinie i [[Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku]].
Linia 17:
Według opinii krytyka sztuki [[Marjorie Perloff]] jego prace koncentrują się na podstawowych doświadczeniach człowieka takich jak narodziny, śmierć, świadomość człowieka, percepcja człowieka, droga do samopoznania Przez 40 lat tworzył taśmy wideo, instalacje wideo, instalacje muzyczne, występy muzyczne, transmisje telewizyjne. Jako artysta przyczynił się do zwiększenia zasięgu współczesnej sztuki. Jego prace prezentowane są w muzeach i galeriach na całym świecie. Filmy jego korzystają z wielu doświadczeń innych kultur, z myśli zbiorowych, kierowane są do szerokiej publiczności. Marjorie Perloff podaje prace Violi jako przykład jak nowe technologie (kamera wideo) mogą tworzyć zupełnie nowe kryteria estetyczne i dawać możliwości, które nie istniały w poprzednich dziedzinach sztuki, np. teatr<ref>Marjorie Perloff: The Morphology of the Amorphous: Bill Viola's Videoscapes, Poetry on & Off the Page: Essays for Emergent Occasions, by Northwestern University Press, 1998, ISBN 0-8101-1561-1</ref>
Część prac Violi to wideo, ale część stanowią także instalacje, w których ekran/obraz elektroniczny jest tylko częścią. Bardzo często zdarza się, że dzieła wywodzące się z wideo stawały się na Violi punktem wyjścia do dalszych poszukiwań, do tworzenia bardziej złożonych instalacji. W swoim dorobku ma również dokumenty kreatywne będące efektem podróży na [[Wyspy Salomona]]. Zainteresowany kulturą tego kraju stworzył serię wizyjnych dokumentów. Była to także możliwość testowania nowego sprzętu<ref name="Pitrus">Pitrus Andrzej, Wideoantropolog na Wyspach Salomona: o (niemal) zapomnianych dokumentach Billa Violi
; Wideo
Linia 27:
* ''An Ocean without a Shore'' – w 2007 roku na 52 edycji Biennale w Wenecji Viola przedstawił swoją instalację “Morze bez brzegu”, który obejrzało ponad 60 000 widzów. W swojej pracy Viola bada życie i śmierć. Dzieło składa się z osób stojących na pierwszym planie i czerni, która wypełnia tło za nimi. Każda z tych osób wydaje się być wodospadem, woda wydostaję się z ich ciało, ukazując tak jakby odrodzenie. Z ostatniej bardzo indywidualnej jednostki – starszego mężczyzny święcącego na zielono wybuchają dziesiątki litrów wody.
* ''Observance'' – praca częściowo odbierana jako odpowiedź na ataki terrorystyczne z 11 września 2011. Kamera ustawiona jest na wysokości głów ludzi z różnych grup wiekowych. W momencie rozwijania się wideo przesuwa się z osoby na osobę skupiając na każdym swoją uwagę.
* ''The Tristan Project'' – sekwencja wideo, która była wyświetlana jako tło do działania na scenie podczas przedstawienia opery Tristan i Izolda. Viola przedstawił alternatywną, metaforyczną
* ''The Night Project''' 2005 – projekt oparty na uniwersalnej historii o indywidualnej podróży do oświecenia<ref>[http://www.thenightjourney.com Oryginalna strona projektu "The Night Project"]</ref>.
* ''Bodies of Light'' 2009 –
; Wystawy:
Linia 123:
{{SORTUJ:Viola, Bill}}
[[Kategoria:Urodzeni w 1951]]
[[Kategoria:Amerykańscy artyści współcześni]]
| |||