Józef Kajetan Janowski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Józef Kajetan Janowski''' (ur. [[17 marca]] [[1832]] w [[Warszawa|Warszawie]] – zm. [[24 czerwca]] [[1914]] we [[Lwów|Lwowie]]) – architekt, sekretarz stanu [[Rząd Narodowy (powstanie styczniowe)|Rządu Narodowego]] w [[powstanie styczniowe|powstaniu styczniowym]].

 

W lipcu [[1862]] został okręgowym organizacji [[stronnictwo czerwonych|czerwonych]] w wydziale III miasta Warszawy. Z poręczenia [[Oskar Awejde|Oskara Awejdy]] wszedł do [[Komitet Centralny Narodowy|Komitetu Centralnego Narodowego]]. Głosował za podjęciem walki zbrojnej z chwilą ogłoszenia [[branka|branki]] i za powierzeniem dyktatury [[Ludwik Mierosławski|Ludwikowi Mierosławskiemu]]. [[22 stycznia]] [[1863]] wraz z innymi członkami [[Tymczasowy Rząd Narodowy|Tymczasowego Rządu Narodowego]]

wyjechał do [[Kutno|Kutna]]. Przybył do obozu [[Marian Langiewicz|Mariana Langiewicza]], gdzie 12 lutego był świadkiem [[Bitwa pod Świętym Krzyżem|bitwy pod Świętym Krzyżem]]. [[23 lutego]] powrócił do Warszawy. W marcu wraz z [[Agaton Giller|Agatonem Gillerem]] udał się do [[Kraków|Krakowa]] dla prowadzenia negocjacji z Ludwikiem Mierosławskim i Marianem Langiewiczem. W kwietniu pozostał w rządzie przechylającym się na stronę [[stronnictwo białych|białych]]. W końcu maja odsunięty od steru przez zamachowców czerwonych. Po kilku dniach [[Franciszek Dobrowolski]] przywrócił go do składu rządu, powierzając mu wydział wojny. W czerwcowym rządzie [[Karol Majewski|Karola Majewskiego]] został sekretarzem stanu tj. łącznika pomiędzy rządem a podległymi mu wydziałami. We wrześniu ustąpił z rządu, powierzając władzę czerwonym. Wkrótce przyjął z ich nominacji stanowisko dyrektora wydziału spraw wewnętrznych.

Był jednym z najbliższych współpracowników [[Dyktatura|dyktatora]] [[Romuald Traugutt|Romualda Traugutta]]. Po jego aresztowaniu opuścił Warszawę. W maju [[1864]] wziął udział w spotkaniu dygnitarzy powstańczych w [[Drezno|Dreźnie]], gdzie podpisał tzw. memoriał 7 obywateli postulujący nowe, bardziej stanowcze metody walki.

 

Inicjował i współredagował w latach [[1888]]-[[1894]] pięciotomowe ''Wydawnictwo materiałów do historii powstania 1863-64''. W latach [[1889]]-[[1894]] był członkiem zarządu [[Muzeum Polskie w Rapperswilu|Muzeum w Raperswilu]].

Pozostawił po sobie ''Pamiętniki o powstaniu styczniowym'' (wyd. Lwów [[1923]] -Warszawa [[1931]]).

 

== Bibliografia ==