Wikipedia

Kazimierz Serocki: Różnice pomiędzy wersjami

Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
drobne redakcyjne, drobne techniczne
Linia 2:
'''Kazimierz Serocki''' (ur. 3 marca 1922 w [[Toruń|Toruniu]], zm. 9 stycznia 1981 w [[Warszawa|Warszawie]])<ref>{{culture|pl|os_serocki_kazimierz|Kazimierz Serocki}}</ref> – polski kompozytor i pianista.
 
== Życiorys ==
KazimierzUrodził Serocki przyszedł na światsię 3 marca 1922&nbsp;r. w Toruniu. Od najmłodszych lat przejawiał zdolności i zainteresowania muzyczne. W wieku siedmiu lat rozpoczął naukę w szkole muzycznej w Toruniu w klasie fortepianu Marii Drzewieckiej, u której następnie kontynuował studia w [[Bydgoszcz]]y. W czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] Serocki mieszkał w Warszawie, pracując jako pianista kawiarniany. W tym okresie młody twórca podjął pierwsze młodzieńcze próby kompozytorskie (m.in. Etiuda, Preludium, dwa Mazurki). W wieku 22 lat Serocki rozpoczął naukę fortepianu u Zofii Buckiewiczowej i w zakresie kompozycji u Kazimierza Sikorskiego w konspiracyjnym Konserwatorium warszawskim.
 
Od 1945 przez rok studiował w [[Akademia Muzyczna im. Grażyny i Kiejstuta Bacewiczów w Łodzi|Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi]], gdzie kształcił się pod kierunkiem Stanisława Szpinalskiego (dyplom z fortepianu) i Kazimierza Sikorskiego (dyplom z kompozycji). Po wojnie Serocki pełnił także przez krótki czas funkcję kierownika muzycznego [[Teatr Powszechny w Warszawie|Teatru Powszechnego w Warszawie]]. W 1946, po zawarciu związku małżeńskiego z Zofią Adamowską, wyjechał na roczne stypendium polskiego [[Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego|Ministerstwa Kultury i Sztuki]] do [[Paryż]]a na uzupełniające studia u [[Nadia Boulanger|Nadii Boulanger]] i [[Lazare Levy]]. Dyscyplina formalno-techniczna wykształcona przez Serockiego w tym okresie będzie cechować niemal wszystkie jego późniejsze utwory. Równolegle kompozytor pogłębiał swoje pianistyczne umiejętności pod okiem Lazara Lévy'ego. W 1948 wrócił do Warszawy. W następnym roku otrzymał III nagrodę (I i II nie przyznano) za ''4 tańce ludowe na małą orkiestrę'' oraz wyróżnienie za ''Sonatinę na fortepian'' na II Konkursie Kompozytorskim im. F. Chopina, organizowanym przez [[Związek Kompozytorów Polskich]]. W tym samym roku na zjeździe kompozytorów i muzykologów w [[Łagów (powiat świebodziński)|Łagowie Lubuskim]] Serocki, [[Jan Krenz (dyrygent)|Jan Krenz]] i [[Tadeusz Baird]], połączeni postawą ideową wyrażającą się w dążeniu do umiarkowanej nowoczesności, zrzeszyli się w tzw. ''Grupę 49''.
 
W 1951 Serocki uzyskał III nagrodę na Festiwalu Muzyki Polskiej za kantatę Murarz Warszawski, rok później natomiast nagrodę państwową II stopnia za muzykę do filmu ''[[Młodość Chopina]]'' w reżyserii [[Aleksander Ford|Aleksandra Forda]]. Nurt muzyki filmowej towarzyszył Serockiemu – równolegle do jego głównych zainteresowań artystycznych – niemal przez cały okres działalności kompozytorskiej. W tym okresie – po kilku wykonaniach swojego Koncertu romantycznego na [[fortepian]] i orkiestrę – Serocki zarzucił karierę pianistyczną poświęcając się kompozycji. W 1952 młody twórca podczas przygotowań do prawykonania jego I Symfonii poznał puzonistę [[Juliusz Pietrachowicz|Juliusza Pietrachowicza]]. Przyjaźń dwóch muzyków zaowocowała kreatywną współpracą i kilkoma utworami puzonowymi napisanymi przez Serockiego. Za jeden z nich – Koncert puzonowy, a także I Symfonię – kompozytor zdobył nagrodę Ministra Kultury i Sztuki w 1955. W 1956 wspólnie z Tadeuszem Bairdem przyczynił się do zorganizowania Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej, organizowanego następnie cyklicznie i znanego od 1958 pod nazwą „Warszawska Jesień”. W tym roku wygrał też – dzięki nadesłanej Sinfonietcie na 2 orkiestry smyczkowe – Konkurs Kompozytorski im. [[Grzegorz Fitelberg|Grzegorza Fitelberga]] (za ten utwór otrzymał również III punktację na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu w 1959). W latach 1957 i 1958 Serocki uczestniczył w Międzynarodowych Kursach Wakacyjnych Nowej Muzyki w [[Darmstadt]].
 
W następnych latach kompozytor zdobywał kolejne nagrody w Konkursach Kompozytorskich im. Grzegorza Fitelberga, m.in. za utwory będące efektem oryginalnej polemiki artystycznej z pomysłami zasłyszanymi w kolebce drugiej awangardy – II nagrodę za cykl pieśni ''Oczy powietrza'' (1958), wyróżnienie za ''Musica Concertante'' (1959), II nagrodę za ''Epizody na smyczki i 3 grupy perkusji'' (1960). W 1963&nbsp;r. kompozytor uhonorowany został nagrodą Ministra Kultury i Sztuki za całokształt twórczości a 3 lata później nagrodą Związku Kompozytorów Polskich. Pośród licznych nagród i wyróżnień przyznanych Serockiemu znalazły się także: VII punktacja za ''Freski symfoniczne'' na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów [[UNESCO]] w Paryżu, nagroda państwowa I stopnia za wybitne osiągnięcia w twórczości kompozytorskiej (1972), nagroda Fundacji im. Alfreda Jurzykowskiego w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]] (1975) czy Prix Italia za nagranie [[Polscy laureaci Prix Italia w kategorii audycji radiowych|''Pianophonie na fortepian, elektroniczne przetworzenie dźwięku i orkiestrę'']] (1978).
 
Serocki zapisałZapisał się w kartach historii muzyki także jako juror konkursów kompozytorskich organizowanych przez Polskie oraz Międzynarodowe Towarzystwo Muzyki Współczesnej. Od 1984 Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej ogłasza – adresowany do twórców wszelkich narodowości – [[Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. Kazimierza Serockiego]], którego przedmiotem jest utwór orkiestrowy. Konkurs dający utalentowanym kompozytorom szanse zaistnienia i propagujący nową muzykę, organizowany jest od 1996 co dwa lata (wcześniej w cyklu trzyletnim).▼
Kazimierz Serocki zmarł po ciężkiej chorobie 9 stycznia 1981&nbsp;r. w lecznicy Ministerstwa Zdrowia w Warszawie. Kompozytor został pochowany na warszawskim Cmentarzu Powązkowskim. W tymże roku otrzymał pośmiertnie honorowe członkostwo Związku Kompozytorów Polskich.▼
 
▲Kazimierz Serocki zmarłZmarł po ciężkiej chorobie 9 stycznia 1981&nbsp;r. w lecznicy Ministerstwa Zdrowia w Warszawie. Kompozytor został pochowany na warszawskim Cmentarzu Powązkowskim. W tymże roku otrzymał pośmiertnie honorowe członkostwo Związku Kompozytorów Polskich.
▲Serocki zapisał się w kartach historii muzyki także jako juror konkursów kompozytorskich organizowanych przez Polskie oraz Międzynarodowe Towarzystwo Muzyki Współczesnej. Od 1984 Polskie Towarzystwo Muzyki Współczesnej ogłasza – adresowany do twórców wszelkich narodowości – [[Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. Kazimierza Serockiego]], którego przedmiotem jest utwór orkiestrowy. Konkurs dający utalentowanym kompozytorom szanse zaistnienia i propagujący nową muzykę, organizowany jest od 1996 co dwa lata (wcześniej w cyklu trzyletnim).
 
== Odznaczenia i wyróżnienia ==
W [[1974]] w związku z jubileuszem Polski Ludowej odznaczony [[Order Sztandaru Pracy|Orderem Sztandaru Pracy]]<ref>''Dziennik Polski'', rok XXX, nr 175 (9456), s. 2.</ref>.
 
W 1981 otrzymał pośmiertnie honorowe członkostwo Związku Kompozytorów Polskich.
 
{{Przypisy}}
Linia 20 ⟶ 24:
{{Kontrola autorytatywna}}
 
{{DEFAULTSORTSORTUJ:Serocki, Kazimierz}}
[[Kategoria:Polscy kompozytorzy]]
[[Kategoria:Członkowie honorowi Związku Kompozytorów Polskich]]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/wiki/Kazimierz_Serocki”