Bazyli (Ratmirow): Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m MalarzBOT: porządkuję parametry szablonu {{Władca}} |
m zamieniam magiczny ISBN na szablon |
||
Linia 62:
W lipcu 1941 złożył akt pokutny przed ''[[locum tenens]]'' Patriarchatu Moskiewskiego metropolitą moskiewskim i kołomieńskim [[Sergiusz (patriarcha Moskwy)|Sergiuszem]], który przyjął go ponownie do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego z godnością biskupa. 17 lipca tego samego roku został wyznaczony na biskupa żytomierskiego, zaś w sierpniu 1941 przeniesiony na katedrę [[eparchia twerska i kaszyńska|kalinińską i kaszyńską]]. Jako biskup kaliniński współpracował z radzieckim wywiadem, pomagając w przerzucaniu radzieckich oficerów w przebraniu duchownych prawosławnych na [[atak Niemiec na ZSRR|okupowane przez III Rzeszę terytorium]]. W 1942 otrzymał godność arcybiskupią. W 1943 objął równolegle zarząd [[eparchia smoleńska i wiaziemska|eparchii smoleńskiej]] i posługiwał się odtąd tytułem arcybiskupa kalinińskiego i smoleńskiego. Brał udział w soborze biskupów w Moskwie we wrześniu 1943.
=== Sprawa eparchii białostockiej ===
4 września 1944 został zwierzchnikiem wszystkich struktur prawosławnych na terenie [[Białoruś|Białorusi]], z tytułem [[eparchia mińska i słucka|arcybiskupa mińskiego i mohylewskiego]]. W grudniu tego samego roku udał się na Białostocczyznę, by nakłonić miejscowe duchowieństwo do uznania jego jurysdykcji; uzyskał takie deklaracje od duchownych dekanatów hajnowskiego, bielskiego i białostockiego [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny|PAKP]]<ref name="mir"/>: księży [[Mikołaj Wincukiewicz|Mikołaja Wincukiewicza]], Józefa Guszkiewicza, Elizeusza Gierasimowicza i Jana Gromotowicza<ref name="ipn">K. Sychowicz, ''Władza ludowa a Kościół prawosławny w województwie białostockim 1944-1956'' [w:] red. J. J. Milewski, A. Pyżewska, ''Stosunki polsko-białoruskie w województwie białostockim w latach 1944-1956'', Warszawa 2005, Instytut Pamięci Narodowej, {{ISBN
=== Po II wojnie światowej ===
Dzięki staraniom arcybiskupa Bazylego w 1945 przy [[monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowicach|monasterze Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowicach]] powstały kursy teologiczne, które w 1947 przekształcono w seminarium duchowne. Równocześnie duchowny prowadził niemoralny tryb życia i dopuścił się oszustw finansowych w zarządzaniu eparchią, ponadto Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego dowiedział się o jego porzuceniu stanu duchownego w 1939. W 1946 arcybiskup wystąpił o przeniesienie w stan spoczynku z powodu złego stanu zdrowia. Nigdy jednak nie pojawił się na posiedzeniu Synodu, który żądał od niego wyjaśnień; został zawieszony w stanie duchownym. Informacji o jego życiu po 1947 brak.
|