Apollo 1: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Anulowanie wersji 45464842 autora Dewille (dyskusja) po pierwsze, mowa o '''pewności''', przypuszczenia są. Po drugie Wiki to nie źródło
Jacek k (dyskusja | edycje)
m jęz., int.
Linia 177:
 
=== Modernizacja Modułu Dowodzenia ===
Po pożarze, program Apollo zawieszono do czasu zakończenia przeglądu i modernizacji. Z perspektywy czasu, projekt Modułu Dowodzenia uznano za niezrozumiały i skrajnie niebezpieczny, a w niektórych przypadkach niedbale zmontowany (zagubiony komplet kluczy nasadowych znaleziono w CM). ZostałyW dokonaneprojekcie następującedokonano zmiany w projekcie:zmian.
 
* Skład atmosfery kabiny CM w czasie startu został zmieniony do następujących proporcji: 60% O<sub>2</sub>, 40% N<sub>2</sub> z ciśnieniem takim jak na poziomie morza (14,7 [[Psi (jednostka)|psi]] lub 1013 [[milibar]]ów). Zakładano, że w czasie wznoszenia ciśnienie miałoby szybko spadać do 5 psi (345 mbar), uwalniając 2/3 tlenu i azotu obecnego podczas startu. Następnie obniżanie ciśnienia miałoby być wstrzymane i pozostawione na poziomie 5 psi, podczas gdy na zewnątrz CM ciśnienie spadałoby aż do osiągnięcia ciśnienia [[Próżnia|próżni]]. Następnie atmosfera kabiny miała być bardzo powoli oczyszczona, tak aby koncentracja azotu [[asymptotyczne tempo wzrostu|asymptotycznie]] spadła do zera (uwalniając azot do przestrzeni kosmicznej i jednocześnie napełniając kabinę 100% tlenem). Proces miałby trwać do następnego dnia. Chociaż atmosfera w nowej kabinie podczas startu stała się znacznie bezpieczniejsza niż 100% O<sub>2</sub>, ciągle jednak była bardziej niebezpieczna niż zwykła nad poziomem morza (21% O<sub>2</sub>). Takie rozwiązanie było jednak konieczne w celu zapewnienia wystarczającego [[Ciśnienie cząstkowe|ciśnienia cząstkowego]] tlenu, kiedy astronauci zdejmą hełmy krótko po starcie. 60% nominalnego ciśnienia (z 5 psi) równa się 3 psi; ciśnienie cząstkowe tlenu w powietrzu nad poziomem morza wynosi 3,07 psi (20,9% z 14,7 psi), i tyle samo wynosi w kabinie modułu dowodzenia w kosmosie, kiedy astronauci zdejmą hełmy krótko po starcie.
 
* Środowisko wewnątrz skafandrów astronautów nie było zmieniane. Z powodu gwałtownego spadku ciśnienia wewnątrz kabiny (i wewnątrz skafandrów) podczas wznoszenia, wystąpienie [[choroba dekompresyjna|choroby dekompresyjnej]] było całkiem prawdopodobne, jeżeli przed startem nie przeprowadzono u astronautów usunięcia azotu z ich tkanek. Aby uzyskać całkowitą pewność uniknięcia choroby dekompresyjnej astronauci powinni byli zacząć oddychanie czystym tlenem parę godzin przed startem, kontynuować to oddychanie bez przerwy podczas startu i w czasie lotu, aż do osiągnięcia orbity.
 
* Właz został kompletnie przekonstruowany do otwierania na zewnątrz w czasie mniejszym niż jedna sekunda. W tym celu użyto nabójnaboju ze sprężonym azotem do zwolnienia mechanizmu otwierania włazu w przypadku zagrożenia, w opozycji do pirotechnicznych sworzni ścinanych wybuchowo stosowanych w programie Merkury.
 
* Elementy z materiałów łatwo palnychłatwopalnych zostały zastąpione materiałami samogasnącymi.
 
* Elementy z materiałów łatwo palnych zostały zastąpione materiałami samogasnącymi.
* Elementy okablowania i hydrauliki pokryte zostały izolacją termiczną.
 
* Zostało rozwiązanych 1407 problemów związanych z okablowaniem.
 
* Nylonowe skafandry zostały zastąpione skafandrami wykonanymi z tkaniny ognioodpornej, nietopliwej pod wpływem wysokiej temperatury i pokrytej [[teflon]]em.<ref>[http://www.hq.nasa.gov/office/pao/History/SP-4205/ch9-1.html Tragedy and Recovery 1967] dostęp 23-12-2011</ref><ref name="SP4029"/>