Śląski Kościół Ewangelicki Augsburskiego Wyznania: Różnice pomiędzy wersjami

Na początku [[lata 50. XX wieku|lat 50.]] toczył się spór o przyszłość dawnego zboru niemieckiego przy [[Kościół ewangelicki „Na Rozwoju“ w Czeskim Cieszynie|kościele "Na Rozwoju"]] w [[Czeski Cieszyn|Czeskim Cieszynie]], wtedy już [[Zbór Ewangelickiego Kościoła Czeskobraterskiego Augsburskiego Wyznania w Czeskim Cieszynie|zboru Ewangelickiego Kościoła Czeskobraterskiego]]. Tamtejszy ksiądz oraz zborownicy pragnęli połączenia go z kościołem śląskim, dzięki czemu miałby on w mieście dwie placówki. Działania te uzyskały aprobatę śląskiego [[Superintendent (religia)|superintendenta]], [[Józef Berger (1901-1962)|Józefa Bergera]]. Wzbudziło to jednak reakcję władz państwowych, która w obawie o wybuch konfliktu na tle narodowościowym (według tego kryterium podzielono zbór w Czeskim Cieszynie), usunęła superintendenta ze stanowiska.

 

 

W związku z brakiem wznowienia działalności Koła Ewangelickich Niewiast, prowadzenie pracy diakonijnej w ośrodkach pomocy w [[Ligotka Kameralna|Ligotce Kameralnej]] powierzono księdzu [[Władysław Santarius|Władysławowi Santariusowi]]. Krok ten poskutkował rozwojem placówek i ich modernizacją. W latach 50. działalność ośrodków obejmowała również funkcję zaplecza materiałowego i technicznego dla pracy ewangelizacyjnej. Organizowano tam zjazdy, spotkania międzynarodowe, nabożeństwa. Był to powód nieakceptacji działalności ośrodków przez władze państwowe, które zaczęły wpływać na ich pracę. W [[1960]] roku zakłady zostały upaństwowione, a działalność diakonijna ograniczona tylko do zborów.