Metoda Seldingera: Różnice pomiędzy wersjami

'''Metoda Seldingera''' – w medycynie metoda bezpiecznego uzyskania dostępu naczyniowego. Polega na umieszczeniu w naczyniu krwionośnym cewnika o dużej średnicy za pomocą niewielkiej igły (przez to zabieg jest obarczony stosunkowo niewielkim ryzykiem powikłań). Jest najczęściej wykorzystywana w radiologii i anestezjologii. Nazwa pochodzi od [[Szwecja|szwedzkiego]] [[radiolog]]a [[Sven-Ivar Seldinger|Svena-Ivara Seldingera]] ([[1921]]-[[1998]]), który po raz pierwszy w [[1953]] roku zastosował tę procedurę<ref>{{Cytuj pismo|autor=Seldinger SI.|tytuł=Catheter replacement of the needle in percutaneous arteriography; a new technique|czasopismo=Acta radiol. |wolumin=May;39(5)|strony=368-76|rok=1953|idpmid=PMID 13057644}}</ref>. Do tego momentu zakładanie dużych dojść naczyniowych było obarczone dużym ryzykiem<ref>{{Cytuj pismo|autor=Higgs ZC, Macafee DA, Braithwaite BD, Maxwell-Armstrong CA|tytuł=The Seldinger technique: 50 years on|czasopismo=Lancet.|wolumin=Oct 15-21;366(9494)|strony=1407-9|rok=2005|idpmid=PMID 16226619}}</ref>.

*utraty prowadnicy ("zgubienie" wewnątrz naczynia)<ref>{{Cytuj pismo|autor=Schummer W, Schummer C, Gaser E, Bartunek R|tytuł=Loss of the guide wire: mishap or blunder?|czasopismo=Br J Anaesth. |wolumin=Jan;88(1)|strony=144-6|rok=2002|idpmid=PMID 11881872}}</ref>