Siergiej Prokofjew: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze próby kompozytorskie – walce, marsze, dwie opery: ''Olbrzym'' i ''Na bezludnych wyspach'', zwróciły uwagę [[Siergiej Taniejew|Siergieja Taniejewa]]. Za jego namową Prokofjew rozpoczął w 1902 roku naukę muzyki (harmonia i kompozycja) u [[Reinhold Glière|Reinholda Gliere'a]]. Po dwóch latach wstąpił do konserwatorium petersburskiego ([[harmonia (muzyka)|harmonia]] i [[kontrapunkt (muzyka)|kontrapunkt]] – [[Anatolij Ladow|Anatol Liadow]], [[instrumentacja|orkiestracja]] – [[Nikołaj Rimski-Korsakow]], dyrygentura – [[M. Czeriepin]], fortepian – [[Anna Jesipowa]]<ref group="uwaga">[[Rosyjski|ros.]] Анна Николаевна Есипова; znana także jako: Anna Jessipowa; Anna Yesipova; Anna Esipova; Anna lub Annette Essipova; Anna, Annette lub Annetta Essipoff; Annette von Essipow.</ref>
). W 1908 wziął po raz pierwszy udział w „Wieczorach Muzyki Współczesnej” [[Siergiej Diagilew|S. Diagilewa]]. W 1914 roku Prokofjew ukończył konserwatorium jako świetny pianista i kompozytor, odznaczony pierwszą nagrodą za ''I Koncert fortepianowy''. W 1918 roku opuścił kraj, udając się najpierw do Ameryki, później do Francji. Szybko zdobył sławę znakomitego pianisty-[[wirtuoz]]a i niezwykle oryginalnego kompozytora. W [[Paryż]]u nawiązał współpracę z [[Siergiej Diagilew|Siergiejem Diagilewem]]. Pisał dla niego balety: ''Syn marnotrawny'', ''Nad Dnieprem'', ''Stalowy krok''. Tutaj związany był z bardzo kosmopolityczną grupą ''Triton'' (obok [[Darius Milhaud|Milhauda]], [[Arthur Honegger|Honeggera]], [[Francis Poulenc|Poulenca]] i [[Bohuslav Martinů|Martinu]]). W 1936 roku powrócił na stałe do Rosji, gdzie prócz pracy kompozytorskiej zajmował się pedagogiką prowadząc klasę kompozycji w Konserwatorium w [[Moskwa|Moskwie]].