Sałaka: Różnice pomiędzy wersjami

Śledź bałtycki jest skarlałą formą śledzia oceanicznego (atlantyckiego), jest od niego mniej tłusty i wcześniej dojrzewa płciowo – w drugim lub trzecim roku życia. Dorasta do około 24 cm długości. [[Tarło]] odbywa nad żwirowatym lub kamienistym podłożem, zwykle na głębokości 7–10 m. Samica składa do 100 000 ziaren [[ikra|ikry]]. Ikra śledzia jest lepka, dzięki czemu przykleja się do podłoża – do roślin, kamieni, piasku. Po ok. 10-20 dniach z ikry wykluwają się 5-9 mm larwy. Ich tempo wzrostu uzależnione jest od temperatury wody i ilości pokarmu, którym są organizmy zooplanktonowe. W wodach ciepłych i bogatych w pokarm (np. [[Zalew Wiślany]]) tempo wzrostu larw śledzia może osiągać wartości ponad 0,5 mm/d. W ciągu dwóch miesięcy od wylęgu, młode śledzie osiągają długość ok. 3 cm{{r|Horobowa}}.

W wyniku silnego zanieczyszczenia Bałtyku w mięsie ryb bałtyckich stwierdzono zwiększone ilości [[Dioksyny|dioksyn]] i dioksynopodobnych polichlorowanych [[bifenyl]]i (dl-PCB). Zawartość tych związków w mięsie śledzi bałtyckich nie przekracza jednak dopuszczalnych norm<ref name="raport">{{cytuj pismo|autor=Piskorska-Pliszczyńska i inni|tytuł=Raport z badań kontrolnych dioksyn, furanów, dioksynopodobnych polichlorowanych bifenyli (dl-PCB) u zwierząt i w produktach pochodzenia zwierzęcego przeprowadzonych w roku 2009|wydawca=Państwowy Instytut Weterynaryjny|język=pl|data=20 lutego 2010|url=http://www.wetgiw.gov.pl/files/3981_Raport%202009.pdf}}</ref>. Ilość szkodliwych substancji w Morzu Bałtyckim nie obniża się w żaden istotny sposób wraz z upływem czasu, co jest rezultatem bardzo powolnej wymiany wody.