Melisanda z Jerozolimy: Różnice pomiędzy wersjami

'''Melisanda''' (ur. [[1105]], zm. [[11 września]] [[1161]]) – [[Królestwo Jerozolimskie|królowa Jerozolimy]] w latach [[1131]]-[[1153]]1131–1153.

Melisanda była najstarszą córką króla [[Baldwin II z Le Bourg|Baldwina II]] i jego małżonki, [[Ormianie|armeńskiej]] księżniczki [[Morfia z Meliteny|Morfii z Meliteny]]. Miała jeszcze trzy młodsze siostry;: Alicję, Hodiernę, i Jowitę.

Imię otrzymała na cześć swojej babki od strony ojca -, Melisandy de Montlhéry, żony Hugona I, hrabiego [[Rethel]].

Za życia ojca otrzymała tytuł ''filia regis et regni Jerosolimitani haeres'' ("córki„córki królewskiej i następczyni tronu Jerozolimy"Jerozolimy”) i w czasie oficjalnych ceremonii miała pierwszeństwo przed szlachtą i klerem. Jej ojciec postanowił, że Melizanda obejmie tron po jego śmierci, ale postanowił również wydać ją za mąż za jakiegoś mężnego rycerza, który w przyszłości będzie ją chronił i jej pomagał. Baldwin II wybrał francuskiego księcia [[Fulko V|Fulka Andegaweńskiego]], słynnego krzyżowca i rycerza (w tym samym czasie [[Godfryd V Plantagenet|Godfryd Plantagenet]], syn Fulka z pierwszego małżeństwa poślubił [[Matylda (cesarzowa)|cesarzową Matyldę]], wyznaczoną na następczynię tronu [[Anglia|Anglii]]). W czasie negocjacji Fulka z wysłannikami Baldwina II -– [[William Bures|Wilhelmem de Bures]] i Hugonem de Payns, – Fulko nalegał aby w przyszłości zostać pełnoprawnym królem Jerozolimy. Baldwin II zgodził się, ponieważ Fulko był bogatym rycerzem i do Jerozolimy zabrałby swoje doświadczone oddziały.

[[2 czerwca]] [[1129]] miał miejsce ślub Melisandy i Fulka. W [[1130]] Melisanda urodziła syna [[Baldwin III Jerozolimski|Baldwina]],; Baldwin II, aby wzmocnić pozycję córki, mianował ją strażniczką syna.

Król zmarł już w [[1131]], a Melizanda i Fulko wspólnie objęli pusty tron. Fulko próbował odsunąć żonę od faktycznej władzy i zaczęły się starcia między małżonkami. W [[1132]] oskarżył żonę o romans z jej kuzynem i członkiem rodziny królewskiej -, Hugonem II de Le Puiset, [[Hrabstwo Jaffy i Aszkelonu|hrabią Jaffy]]. Małżonkowie pojednali się w [[1136]] i w następstwie tego Melisanda urodziła drugiego syna, [[Amalryk I|Amalryka]]. W [[1143]] Fulko zginął w wypadku podczas polowania, Melisanda opłakiwała go publicznie i prywatnie. Od [[1143]], panowała przez siedem lat wraz z starszym synem -, [[Baldwin III Jerozolimski|Baldwinem III]], jako regentka.

W [[1144]] [[hrabstwo Edessy]] zostało oblężone, hrabia [[Joscelin II z Courtenay|Joscelin II]] nie był w stanie sam obronić swoich ziem. Melisanda odpowiedziała na jego prośby wysłaniem armii dowodzonej przez [[kontablkonstabl#Cesarstwo Bizantyńskie i europejskie monarchie wczesnośredniowieczne|konstabla]]a Manassesa de Hierges, [[Philippe de Milly|Filipa de Milly]] i Elinanda de Bures. [[Rajmund z Poitiers|Rajmund z Antiochii]] zignorował apel o pomoc, ponieważ jego armia zajęta była walkami z wojskami [[Cesarstwo Bizantyńskie|bizantyjskimi]]. Mimo pomocy Melisandy, Edessa padła, więc królowa wysłała list do [[papież]]apapieża [[Eugeniusz III|Eugeniusza III]]. Ten zwołał [[II wyprawa krzyżowa|II krucjatę]], poprowadzoną przez króla [[Francja|Francji]] -, [[Ludwik VII Młody|Ludwika VII Młodego]], i króla [[Niemcy|Niemiec]], [[Konrad III Hohenstauf|Konrada III Hohenstaufa]]; Ludwikowi towarzyszyła jego żona -, [[Eleonora Akwitańska]], ze swoimi wasalami. Eleonora odziedziczyła ziemie i tytuły po śmierci ojca, nie miała braci, i zachowała suwerenną władzę - (podobnie jak Melisanda).

W [[1148]] krzyżowcy spotkali się w [[Akka|Akce]] i uzgodnili strategię dalszych działań. Konrad i Ludwik doradzili 16-letniemu Baldwinowi III, żeby zaatakował muzułmańskie miasto [[Damaszek]]. Melisanda, Manasses i Eleonora chcieli podbić [[Aleppo]], które przypadałoby się podczas odbijania Edessy, ale Baldwin III zdecydował ruszyć na Damaszek. Miasto to było połączone z Jerozolimą umowami pokojowymi; kiedy nie udało się go zdobyć, mieszkańcy nie chcieli już podpisać kolejnych traktatów z Jerozolimą. Po 11 miesiącach Ludwik i Eleonora wrócili do Francji, tym samym II krucjata zakończyła się porażką.

[[Plik:Hodierna of Tripoli.jpg|thumb|Siostra Melisandy - Hodierna, hrabinasiostra TrypolisuMelisandy]]

Baldwin osiągnął pełnoletnośćpełnoletniość w [[1145]], ale matka nie oddała mu władzy, i z tego powodu doszło między nimi do konfliktu. Dopiero w [[1152]] Baldwin samodzielnie objął władzę. W [[1153]] matka i syn pogodzili się. Baldwin zaczął okazywać matce szacunek i respekt. W [[1157]] Melisanda była świadkiem ślubu jej młodszego syna -, Amalryka, z [[Agnieszka z Courtenay|Agnieszką de Courtenay]]. W [[1161]] prawdopodobnie miała zawał i już nie brała czynnego udziału w kierowaniu państwem. Jej siostry – Hodierna, hrabina Trypolisu, i Jowita, przełożona klasztoru w [[Al-Ajzarija|Betanii]], – przybyły, aby się nią zaopiekować. Zmarła [[11 września]] [[1161]], została pochowana obok swojej matki Morfii.