Saint-Marcellin (ser): Różnice pomiędzy wersjami

'''Saint-Marcellin''' - [[Francja|francuski]] [[ser]] z surowego lub [[pasteryzacja|pasteryzowanego]] [[mleko|mleka]] [[krowa|krowiego]] lub [[kozaKoza domowa|koziego]] (do 1876<ref name=sero/> wyłącznie koziego)<ref name=Kazuko>Kazuko Masui, Tomoko Yamada, ''Francuskie sery'', wydawnictwo [[Wiedza i Życie]], 1997, s.24, ISBN 83-7184-888-9</ref>. Nazwa pochodzi od miasteczka [[Saint-Marcellin]]<ref name=sero>[http://www.seromaniacy.pl/seropedia/ser,Saint-Marcellin Seromaniacy, ''Ser Saint Marcellin'']</ref>.

Ser jest charakterystyczny dla regionu [[Rodan-Alpy]], departamentów 26 ([[Drôme]]) i 38 ([[Isère (departament)|Isère]]). Posiada łagodny, kwaskowato-słony [[Smak (fizjologia)|smak]], rozwijający się w czasie, w miarę dojrzewania produktu (od dwóch do sześciu tygodni). Miąższ jest kremowy, beżowy. Dojrzałe sery posiadają charakterystyczny drożdżowy posmak i orzechowo-owocowe nuty<ref name=sero/>. Posiada trzy typy: ''fermier'', ''artisanal'' oraz ''industriel''. Dostępny jest przez cały rok<ref name=Kazuko/>.

Najczęściej ma kształt okrągły i pomarszczoną, naturalną skórkę z okwitem białych [[drożdże|drożdży]]<ref name=sero/>. Podstawowe dane sera: [[średnica]] - 7 cm, grubość - 2 cm, minimalna waga - 80 gramów, waga [[sucha masa|suchej masy]] - minimum 50 gramów na 100 gramów sera, zawartość [[tłuszczTłuszcze|tłuszczu]]u - minimum 40%<ref name=Kazuko/>.

[[Legenda]] głosi,że [[Ludwik XI]], podczas polowania zaatakowany był przez [[niedźwiedźNiedźwiedź brunatny|niedźwiedzia]]. Uratowali go dwaj lokalni [[drwal]]e. Po sprawie poczęstowali króla tym serem a ten, zadowolony, wprowadził go do menu dworu królewskiego<ref name=sero/>.